ідыяты́зм
(гр. idiotismos)
1) тое, што і ідыятыя;
2) перан. неразумнасць, бязглуздасць.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
ізаве́лы
(ад ba- + лац. velox = які хутка рухаецца)
тое, што і ізаанемоны.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
кавале́нтны
(ад ка- + валентны);
к-ае злучэнне — тое, што і гомеапалярнае злучэнне.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
калумбі́т
(ад англ. Columbia = назва акругі ў ЗША)
тое, што і ніабіт.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
калькуля́тар
(лац. calculator)
1) спецыяліст па калькуляцыі;
2) тое, што і мікракалькулятар.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
ко́рыум
(лац. corium = скура, ад гр. chorion = абалонка)
тое, што і дэрма.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
разру́б, ‑а, м.
Тое, што і водруб. [Бандарэнка:] — Бацька мой, калі на разрубы зямлю бралі, захацеў .. большы хутар. Далі яму аж дзве дзесяціны надбаўкі, за тое, што ён палез у балота. Асіпенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пралажы́ць, ‑лажу, ‑ложыш, ‑ложыць; зак., што.
Тое, што і пракласці. Вузкакалейку пралажылі і па ёй тралююць бярвенне, возяць ваганеткамі торф. Сачанка. Дзед паказаў мне «шнурок», які толькі што пралажыў ліс. Мыслівец.
•••
Грудзьмі пралажыць сабе дарогу — тое, што і грудзьмі пракласці сабе дарогу (гл. пракласці).
Пралажыць дарогу — тое, што і пракласці дарогу (гл. пракласці).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Мгла, мг̌ла ’імжа’ (Бес., Яруш., Сл. ПЗБ), ’тое, што выходзіць з магілы і можа забіць чалавека на месцы’ (Федар. 1). Да імгла́ (гл.). Адсутнасць пратэтычнага і‑ і ‑г̌‑ пад уплывам польск. мовы. Больш падрабязна гл. Мяркулава, Этимология–1973, 59.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сачо́ўка 1 ’пасма нітак, навітая асобна на клубок’ (Шат., Інстр. 3), ’шпулька’ (Мат. Гом.). Метатэза з часоўка ’тс’ (гл.).
Сачо́ўка 2 ’грэбень для часання ільну’ (Мат. Гом.). Няясна. Відаць, этымалагічна тое ж, што і папярэдняе, з часоўка, ад часаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)