Verbum

дакла́савы, -ая, -ае.

Першабытнаабшчынны, які існаваў або адносіўся да падзелу грамадства на класы.

Дакласавае грамадства.

да́ўкі, -ая, -ае.

Які перасядае ў горле, выклікае аскому.

Даўкія грушы.

|| наз. да́ўкасць, -і, ж.

двухбо́ртны, -ая, -ае.

Які мае два барты з гузікамі на кожным (пра адзенне).

Д. касцюм.

до́йны, -ая, -ае.

Які доіцца, дае малако.

Д. статак.

Дойная карова.

|| наз. до́йнасць, -і, ж.

до́казны, -ая, -ае.

Пераканальны, які з’яўляецца доказам.

Д. прыклад.

Доказная аргументацыя.

|| наз. до́казнасць, -і, ж.

дрэваапрацо́ўчы, -ая, -ае.

Які адносіцца да апрацоўкі вырабаў з дрэва (у 2 знач.).

Дрэваапрацоўчыя работы.

дубальто́вы, -ая, -ае (разм.).

1. Падвойны.

Дубальтовыя рамы.

2. Які мае два ствалы (пра зброю).

дыетало́гія, -і, ж.

Раздзел медыцыны, які займаецца вывучэннем пытанняў рацыянальнага харчавання.

|| прым. дыеталагі́чны, -ая, -ае.

дыскрэ́тны, -ая, -ае (спец.).

Паасобны, раздзельны, які складаецца з асобных частак.

|| наз. дыскрэ́тнасць, -і, ж.

дэндрало́гія, -і, ж.

Раздзел батанікі, які вывучае дрэвы і кустовыя расліны.

|| прым. дэндралагі́чны, -ая, -ае.