фрукто́за, ‑ы, ж.

Вуглявод, які маецца ў пладах, мёдзе і пад., выкарыстоўваецца ў харчовай прамысловасці і медыцыне.

[Ад лац. fructus — плод.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цукро́за, ‑ы, ж.

Спец. Адзін з вугляводаў, які змяшчаецца ў цукраносных раслінах (трыснягу, цукровых бураках і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цягну́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які прызначаецца, служыць для расцягвання чаго‑н. (скуры, дроту і пад.). Цягнульныя машыны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шуст, ‑а, М ‑сце, м.

Спец. Інструмент для згладжвання няроўнасцей, выдалення ржы і пад. у ствале ружжа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шустава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак., што.

Спец. Згладжваць шустам няроўнасці, выдаляць іржу і пад. у ствале ружжа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

экспедзі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Спец. Адправіць (адпраўляць) па прызначэнню (карэспандэнцыю, тавар і пад.).

[Ад лап. expedire — адпраўляць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

энгармані́зм, ‑у, м.

Спец. Атаясамліванне гукаў (інтэрвалаў, акордаў і пад.), якія маюць аднолькавую вышыню, але розную назву.

[Ад грэч. en — у і harmonia — сугучнасць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эпіско́п, ‑а, м.

Аптычны прыбор для атрымання на экране відарысаў непразрыстых аб’ектаў (карцін, малюнкаў, чарцяжоў і пад.).

[Ад грэч. épi — на, над, пры і skopeō — гляджу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́цераб Месца, ачышчанае ад хмызняку, лесу пад раллю або сенажаць (БРС). Тое ж вы́церабак (Ваўк. Сцяшк., Нас., Слаўг.). вы́церабка (Нас., Слаўг., Шчуч.), вы́церабкі, вы́цябкі (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

по́пар

1. Зараснік пырніку Agropyrum repens P. В. (Стол.).

2. Поле, узаранае вясной пад жыта (Глуск. Янк. I, Рэч.); узараная зямля, якая зарасла травой (Рэч.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)