character [ˈkærəktə] n.

1. хара́ктар; нату́ра;

a man of character чалаве́к з мо́цным хара́ктарам

2. уласці́васць, асаблі́васць

3. рэпута́цыя

4. персана́ж

5. асо́ба

6. лі́тара; іеро́гліф

7. comput. знак

be in character with smth. адпавяда́ць чаму́-н.;

out of character неадпаве́дна

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

creature [ˈkri:tʃə] n.

1. стварэ́нне, жыва́я істо́та; чалаве́к;

a lovely creature чаро́ўнае стварэ́нне (звыч. пра жанчыну);

a poor creature бе́днае/няшча́снае стварэ́нне

2. крэату́ра;

creature comforts зямны́я дабро́ты/выго́ды

a/the creature of smb./smb.’s creature fml (чый-н.) ста́ўленік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

vegetable [ˈvedʒətəbl] n.

1. раслі́на;

the vege table king dom раслі́нны свет

2. pl. vege tables гаро́дніна;

a vegetable garden агаро́д;

a vegetable dish сала́тніца;

vegetable oil але́й;

vegetable soup суп з гаро́дніны

3. вя́лы чалаве́к;

lead a vegetable life гібе́ць, марне́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

wire1 [ˈwaɪə] n.

1. дрот; про́вад;

elastic wire спружы́на з дро́ту

2. infml тэлегра́ма

a live wire жва́вы чалаве́к;

be on wires быць як на іго́лках/на шы́ле/на цвіка́х/на шпі́льках;

get one’s wires crossed infml пераблы́таць, няпра́вільна зразуме́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Табацёр ’пасудзіна, у якой расціралі табаку для нюхання’, ’чалавек, што расціраў табаку’ (Нік. Очерки). У выніку гаплалогіі з табака і церці (гл.), магчыма, пад уплывам наступнага слова (гл.), народнаэтымалагічна збліжана з макацёр, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Заске́ма ’клопат’, ’чалавек, што перашкаджае’, ’скупы’ (Сл. паўн.-зах.). Аддзеяслоўны бязафіксны назоўнік ад *заскеміць ’зашчаміць’, гл. заскеміцца. Семантыка: ’клопат’ < ’перашкода’ < ’тое, што зашчамляе’ > ’той, хто зашчамляе’ > ’скупы’. Параўн. аднакарэннае аскома са значэннем ’прагнасць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ляме́нь (груб.) ’поўны, тоўсты, здаровы’ (міёр., З нар. сл.). Балтызм. Параўн. літ. liemuõ ’ствол’, liemẽnė ’безрукаўка, камізэлька, кабат’. Семантычны пераход ’ствол’ > ’тоўсты чалавек’, параўн. у бел. камель > камлякаваты ’дужы, мажны’ (віл., Сл. ПЗБ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ляпа́йла ’манюка, той, хто нясе лухту’ (Шат.). Рус. валаг., перм. ля́пало ’пляткар’. Да ля́паць ’гаварыць абы-што’. (Аднак параўн. літ. lẽpas ’балбатун’, lẽpaila ’гультай, вялы чалавек’.) Аб суфіксе гл. Сцяцко, Афікс. наз., 93.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пацяўпе́шка ’тугадумны, някемлівы чалавек’ (дзятл., Сцяшк. Сл.; полац., Нар. лекс.). Да па‑ і цяўпсці́, цяўпці́ ’гаварыць недарэчна’, якія з літ. čiaũpti ’тс’, ’выдумляць’, čiupénti ’марудна рабіць’ (Грынавяцкене, Сл. ПЗБ, 5, 380 і 394).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мэх (жарт.) ’чалавек, які імкнецца паласавацца чужым з дапамогай хітрыкаў’ (карэліц., З нар. сл.). З польск. mecha ’пітны мёд’, якое з венг. mehsör, mėzser ’тс’ < mėz ’мёд’, meh ’пчала’ (Варш. сл., 2, 913).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)