схілавы, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца на схіле (у 1 знач.). Схілавыя землі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Раху́масць (раху́мосць) ’кожная рэч, якая знаходзіцца на ўліку’ (Нас.), сюды ж рахо́мы ’які мае каштоўнасць, вартасць; які знаходзіцца на ўліку’ (Нас.). Мясцовае ўтварэнне ад рахаваць (гл.) па ўзору рухо́мы, рухо́масць (гл.), да якіх была набліжана і фанетыка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

нявольнік​1 назоўнік | мужчынскі род

  1. Раб, зняволены.

  2. пераноснае значэнне: Чалавек, які знаходзіцца пад уплывам, уладаю чаго-н.

    • Н. пачуццяў.

|| жаночы род: нявольніца.

|| прыметнік: нявольніцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

нізіна назоўнік | жаночы род

  1. Нізкае месца.

    • Па нізіне сцелецца туман.

  2. Раўніна, якая знаходзіцца не вышэй 200 м над узроўнем мора.

    • Палеская н.

|| прыметнік: нізінны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

падначаліцца дзеяслоў | закончанае трыванне

Стаць падуладным, падпарадкавацца.

  • П. загаду.
  • П. ўладзе.

|| незакончанае трыванне: падначальвацца.

|| назоўнік: падначаленне і падначальванне.

  • Знаходзіцца ў падначаленні ў каго-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

прыхадны прыметнік

Які з’яўляецца куды-н. на час для выканання абавязкаў, для лячэння, але не жыве, не знаходзіцца там пастаянна.

  • Прыхадная нянька.
  • Прыхадныя хворыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

перадавы прыметнік

  1. Які ідзе, знаходзіцца наперадзе астатніх.

    • П. атрад.
    • Перадавая лінія.

  2. пераноснае значэнне: Які стаіць вышэй за іншых па ўзроўню развіцця, прагрэсіўны.

    • Перадавая тэхніка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

reside [rɪˈzaɪd] v. fml

1. пражыва́ць, жыць; знахо́дзіцца, быць

2. : reside in smb./smth. быць уласці́вым каму́-н./чаму́-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

*Пры́бач, пры́боч ’збоку’ (ТС). Лексікалізацыя прыназоўнікава-склонавага спалучэння пры бо́ку/баку́. Сюды ж прыметнік прыбо́чны ’які знаходзіцца заўсёды пры баку, пры поясе; які знаходзіцца неадлучна пры якой-небудзь асобе’ (Нас.). Параўн. рус. дыял. при́бочи ’збоку’, укр. при́бочний ’бакавы’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Куцува́ць ’знаходзіцца ў стане цечкі’ (Сл. паўн.-зах.). Гл. куцавацьʼі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)