ла́гернік, ‑а, м.

Разм. Той, хто знаходзіцца ў лагеры (у 1–3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мы́льнік, ‑а, м.

Шматгадовая травяністая расліна сямейства гваздзіковых, у карэннях якой знаходзіцца сапанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надрэ́берны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які знаходзіцца, размешчаны над рэбрамі, вышэй рэбраў. Надрэберныя мышцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надхво́сце, ‑я, н.

Частка апярэння ў птушак, якая знаходзіцца на спіне каля хваста.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

панізо́ўе, ‑я, н.

Мясцовасць, якая знаходзіцца па ніжнім цячэнні ракі. Панізоўе ракі Лены.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паслянаціскны́, ‑ая, ‑ое.

Які знаходзіцца пасля націску ў слове. Паслянаціскныя зычныя. Паслянаціскны склад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераднаціскны́, ‑ая, ‑ое.

Які знаходзіцца перад націскным гукам, складам. Пераднаціскны вакалізм. Пераднаціскны склад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыпо́люсны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца каля полюса, размяшчаецца каля полюса. Прыполюсны раён Арктыкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прышашэ́йны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца каля шашы, які прылягае да шашы. Прышашэйнае поле.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эта́н, ‑у, м.

Бясколерны гаручы газ, які знаходзіцца ў прыродным і свяцільным газе.

[Ад грэч. aithēr — эфір, паветра.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)