падтрэ́сваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. Незак. да падтрэсці.

2. Трэсці злёгку або час ад часу. На малых абаротах матор назойліва падае свой голас, злёгку падтрэсвае кабіну. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распе́ць, ‑пяю, ‑пяеш, ‑пяе; ‑пяём, ‑пеяце; зак., што.

1. Развучыць, рэпеціруючы (музычны твор для голаса). Распець дуэт.

2. Прымусіць добра гучаць (пра голас, галасы). Распець хор перад выступленнем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сыпану́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.

1. Аднакр. да сыпаць..

2. Разм. Паліцца (пра слёзы). Але раптам слёзы сыпанулі з .. вачэй [Талькі] і голас задрыжаў, напоўніўся плачам. Марціновіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уто́ра ​1, ‑ы, ж.

Спец. Унутраная нарэзка, у якую ўстаўляецца дно ў бочцы, цэбры і пад.

уто́ра ​2, ‑ы, ж.

Спец. Другі голас у музычнай партыі; другая скрыпка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грудны́ в разн. знач. грудно́й;

~но́е дзіця́ — грудно́й ребёнок;

г. го́лас — грудно́й го́лос;

~на́я кле́тка — грудна́я кле́тка;

○ ~на́я жа́ба — грудна́я жа́ба

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

сапра́на н муз

1. (голас) Soprán m -s, Sopránstimme f -, -n;

2. (спявачка) Soprán m -s, -e, Sopranístin f -, -nen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

drown [draʊn] v.

1. тапі́ць; тапі́цца;

drown one’s sorrows тапі́ць го́ра (у гарэлцы)

2. заглуша́ць, заглу́шваць;

His voice was drowned in the noise. Шум заглушыў яго голас.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

aye

[aɪ]

1.

adv. = yes

так, але́

2.

n.

го́лас за

The ayes have it — Бальшыня́ галасо́ў за

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

gruff

[grʌf]

adj.

1) гру́бы, рэ́зкі; хры́плы (пра го́лас)

2) грубія́нскі, няве́тлы (мане́ры); непрыя́зны, ху́ткі на злосьць, зло́сны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

hostile

[ˈhɑ:stəl]

1.

adj.

1) варо́жы, во́рагаў

2) непрыя́зны (по́зірк, го́лас), супраці́ўны

2.

n.

во́раг, супраці́ўнік -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)