самацёк, -ку м., прям., перен. самотёк;

с. вады́ — самотёк воды́;

пусці́ць спра́ву на с. — пусти́ть де́ло на самотёк

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сцёк (род. сцёку) м., в разн. знач. сток;

для сцёку вады́ — для сто́ка воды́;

прамысло́выя сцёкі — промы́шленные сто́ки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

біяма́са, ‑ы, ж.

Колькасць рэчыва жывых арганізмаў на адзінку паверхні сушы і ці аб’ёму вады. Раслінная біямаса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вадаме́рны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць для вымярэння ўзроўню і расходу вады. Вадамерны кран. Вадамернае шкло. Вадамерны пост.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акаркаве́нне, ‑я, н.

Спец. Змяненне абалонак раслінных клетак, у выніку якога яны становяцца непранікальнымі для вады, паветра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ардына́р, ‑а, м.

Сярэдні за многа гадоў ўзровень вады ў рэчцы або вадаёме. Вада паднялася вышэй ардынара.

[Лац. ordinarius — звычайны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

баржо́м, ‑у, м.

Лекавая мінеральная вада, якая атрымала назву ад горада Баржомі, дзе знаходзяцца крыніцы гэтай вады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

завадне́нне, ‑я, н.

Спец. Нагнятанне, запампоўванне вады ў нафтавыя пласты з мэтай падтрымання і аднаўлення пластавага ціску.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лесацяга́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Машына для выцягвання з вады і перамяшчэння бярвення.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

намачы́цца, ‑мачуся, ‑мочышся, ‑мочыцца; зак.

Разм. Стаць мокрым, сырым; прамачыцца. Каля вады намочышся, каля агню апячэшся. Прыказка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)