Verbum

бабі́на, -ы, мн. -ы, бабі́н, ж. (спец.).

У розных відах вытворчасці: род шпулі, валіка для намотвання чаго-н.

біято́кі, -аў, адз. біято́к, -у, м. (спец.).

Электрычныя напружанні ў органах, тканках і асобных клетачных элементах жывых арганізмаў.

бокс³, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Ізалятар (у 3 знач.) у лячэбнай установе.

|| прым. бо́ксавы, -ая, -ае.

алергі́я, -і, ж. (спец.).

Павышаная адчувальнасць, імунная рэакцыя арганізма да ўздзеяння алергенаў (хваравіты стан).

|| прым. алергі́чны, -ая, -ае.

анемі́я, -і, ж. (спец.).

Малакроўе, змяншэнне колькасці крыві ў арганізме або змяненне яе саставу.

|| прым. анемі́чны, -ая, -ае.

апо́ка², -і, ДМ -о́цы, ж. (спец.).

Цвёрдая лёгкая горная парода, багатая на крэменязём.

|| прым. апо́кавы, -ая, -ае.

апярэ́нне, -я, н.

Пер’е ў птушак.

○

Хваставое апярэнне самалёта (спец.) — вертыкальныя і гарызантальныя плоскасці на задняй частцы самалёта.

адбіва́льнік, -а, мн. -і, -аў, м. (спец.).

Прыстасаванне для адбівання светлавых, цеплавых і інш. праменяў, хваль і пад.

ката́ліз, -у, м. (спец.).

Узбуджэнне хімічнай рэакцыі або змяненне яе хуткасці пад уздзеяннем каталізатара.

|| прым. ката́лізны, -ая, -ае.

кветало́жа, -а, мн. -ы, -ж, н. (спец.).

Расшыраны верх кветаножкі, на якім размешчаны пялёсткі, песцікі і тычынкі кветкі.