ГІДРААГРЭГА́Т
(ад гідра... + агрэгат),
агрэгат, які складаецца з гідраўлічнай турбіны і эл. генератара (гідрагенератара), злучаных агульным валам. Бываюць гарыз. восевыя (да іх адносяцца праматочныя і капсульныя гідраагрэгаты) і вертыкальныя.
т. 5, с. 220
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Ма́зкі ’аб які можна запэцкацца’, ’які лёгка пэцкаецца, маркі’ (ТСБМ — прыметнік, утвораны ад асновы maz‑ > мазь (гл.) і суф. ‑ъk(jь)).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Спо́дні ‘які размешчаны ўнізе’, ‘які надзяваецца пад іншае адзенне або непасрэдна на цела; ніжні (пра бялізну)’ (ТСБМ, Нас., Касп.) Гл. ісподні.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
безадшчына У актах (1511). Маёнтак, які застаўся пасля смерці бясспадчыннага ўладальніка (Нас. АУ, Пол.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
вясня́к
1. Сад, які пасаджаны або перасаджаны вясной (Слаўг.).
2. Цёплы паўднёвы вецер (Слаўг.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
манумента́льны, -ая, -ае.
1. Які адносіцца да стварэння манументаў, помнікаў, да афармлення архітэктурных збудаванняў.
2. Велічны, грандыёзны, які ўражвае сваёй велічынёй, магутнасцю.
М. будынак.
3. Грунтоўны, глыбокі па змесце.
М. твор.
Манументальнае даследаванне.
|| наз. манумента́льнасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
кры́тык, -а, мн. -і, -аў, м.
1. Чалавек, які выступае з крытыкай (у 1 знач.) чаго-н.
Патрабавальны к.
2. Спецыяліст, які займаецца разглядам і ацэнкай літаратурных, музычных, тэатральных і іншых твораў мастацтва.
Літаратурны к.
Тэатральны к.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
паўзу́чы, -ая, -ае.
1. Які поўзае, перамяшчаецца шляхам поўзання.
Паўзучыя гады (пра змей).
2. Які сцелецца па зямлі або чапляецца за што-н.
Паўзучыя расліны.
○
Паўзучы эмпірызм (кніжн., неадабр.) — няўмелае апісанне фактаў без іх аналізу і абагульнення.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пляск, -у, м. (разм.).
1. Гук, які атрымліваецца пры ўдары чым-н. па вадзе або вады аб што-н.
П. вады.
2. Гук, які атрымліваецца пры ўдары далоні аб далонь або далонню па чым-н.
П. далоней.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
няво́льны, -ая, -ае.
1. Які зроблены, адбыўся не наўмысна; выпадковы.
Н. сведка.
2. Які адбываецца не па сваёй волі; вымушаны.
Нявольнае расстанне з родным домам.
3. Тое, што і паднявольны (у 1 знач.).
|| наз. няво́льнасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)