Verbum

адпускні́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Чалавек, які знаходзіцца ў водпуску.

|| ж. адпускні́ца, -ы, мн. -ы, -ні́ц.

адэква́тны, -ая, -ае (кніжн.).

Такі, які поўнасцю супадае, роўны чаму-н.

Адэкватныя паняцці.

|| наз. адэква́тнасць, -і, ж.

ака́ліна, -ы, ж. (спец.).

Прадукт акіслення, які ўтвараецца на паверхні сталі і некаторых іншых сплаваў.

Жалезная а.

авары́йшчык, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

1. Работнік аварыйнай службы.

2. Нядбайны работнік, які дапускае аварыі.

адве́чны, -ая, -ае.

Спрадвечны; які існуе з даўніх часоў.

Адвечныя балоты.

Адвечная таямніца.

|| наз. адве́чнасць, -і, ж.

адві́слы, -ая, -ае.

Які адвіс, апусціўся, адцягнуўся ўніз; абвіслы.

Адвіслыя кішэні.

Адвіслыя губы.

|| наз. адві́сласць, -і, ж.

абамле́лы, -ая, -ае.

1. Які страціў прытомнасць.

А. чалавек.

2. Анямелы, здранцвелы.

А. ад спалоху.

Абамлелыя ногі.

касаваро́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

Мужчынская кашуля са стаячым каўняром, які зашпільваецца збоку.

кіне́тыка, -і, ДМ -тыцы, ж.

Раздзел механікі, які ўключае дынаміку і статыку.

|| прым. кінеты́чны, -ая, -ае.

кінжа́льны, -ая, -ае.

1. гл. кінжал.

2. Які дзейнічае, робіцца на вельмі блізкай адлегласці (спец.).

К. агонь.