Verbum

амара́льны, -ая, -ае.

Які супярэчыць маралі, пазбаўлены маралі.

А. чалавек.

А. ўчынак.

|| наз. амара́льнасць, -і, ж.

ко́сны¹, -ая, -ае.

Неўспрымальны да новага, перадавога; адсталы.

Косныя погляды.

К. чалавек.

|| наз. ко́снасць, -і, ж.

папулярыза́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, які займаецца папулярызацыяй чаго-н.

|| прым. папулярыза́тарскі, -ая, -ае.

піжо́ністы, -ая, -ае (разм., неадабр.).

Падобны да піжона, які паводзіць сябе, як піжон

П. малады чалавек.

пітэка́нтрап, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Найбольш ранні выкапнёвы чалавек, які ў эвалюцыі папярэднічаў неандэртальцу.

по́длы, -ая, -ае.

Нізкі ў маральных адносінах, несумленны.

П. чалавек.

П. ўчынак.

|| наз. по́дласць, -і, ж.

прыя́зны, -ая, -ае.

Прасякнуты сяброўскімі адносінамі, дружалюбнасцю, добразычлівасцю.

Прыязная гутарка.

П. чалавек.

|| наз. прыя́знасць, -і, ж.

садаво́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяліст па садаводстве; чалавек, які разводзіць сад, сады.

упяцёх, прысл.

У колькасці пяці чалавек (толькі пра мужчын ці толькі пра жанчын).

Пайшлі касіць у.

ураўнава́жаны, -ая, -ае.

Роўны, спакойны (пра характар, паводзіны).

У. чалавек.

У. характар.

|| наз. ураўнава́жанасць, -і, ж.