ГАВО́Т

(франц. gavotte),

1) старадаўні франц. нар. танец, напачатку карагодны. Муз. памер 44 ці 22, тэмп умераны. Музыка гавота светлая, вытанчаная, часам з наіўна-пастаральным, радзей урачыстым адценнем. Вядомы з 16 ст. У 17—19 ст. прыдворны танец, грацыёзны і нярэдка манерны. Вядомы і цяпер у франц. правінцыі (асабліва ў Брэтані).

2) Частка інстр. сюіты (у музыцы І.С.Баха, Г.Ф.Гендэля і інш.), радзей самаст. п’еса. У оперу і балет уведзены Ж.Б.Люлі. Класічныя ўзоры гавота стварылі Ж.Ф.Рамо, К.В.Глюк, П.Чайкоўскі, А.Глазуноў, С.Пракоф’еў.

т. 4, с. 417

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

«Бульба» (танец) 2/464—465; 6/543; 10/225

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

«Мяцеліца» (танец) 2/263; 7/347, 417; 10/225

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

чачо́тка ж.

1. (птушка) Hänfling m -(e)s, -e;

2. (танец) Tschetschótka f - (Tanz mit häufigem Aufstampfen)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

вы́смеяць, ‑смею, ‑смееш, ‑смее; зак., каго-што.

Выставіць каго‑, што‑н. у смешным выглядзе, абсмяяць. І песні, і жарты, і танец «зялёнага асла» мелі на мэце — высмеяць местачковы мяшчанскі быт з усімі яго цырымоніямі. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шы́мі, нескл., м.

1. Англійскі бальны танец, разнавіднасць факстрота.

2. Спец. Самаваганне насавога кола трохколавага шасі самалёта на руленні, разбегу і прабегу.

3. Спец. Інтэнсіўны вагальны працэс у сістэме кіруемых колаў і пярэдняй падвескі аўтамабіля.

[Англ. shimmy.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

krakowiak

м.

1. гл. krakowianin;

2. кракавяк (польскі танец);

tańczyć ~a — танцаваць кракавяк

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

судмалі́нас

(лац. sudmalinas, ад sudmalas = млын)

латышскі народны танец.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

зазвані́ць, ‑званю, ‑звоніш, ‑звоніць; зак.

Пачаць званіць. // Азвацца звонам; празваніць. Гадзіннік зазваніў, і танцоры спынілі танец. Чорны. / у перан. ужыв. Год таму назад прыйшоў .. [М. Танк] у беларускую літаратуру .. і зазваніў сваімі вершамі на старонках беларускіх выданняў. Шырма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пласты́чны

1. в разн. знач. пласти́ческий;

~ная гімна́стыка — пласти́ческая гимна́стика;

~ная апера́цыя — пласти́ческая опера́ция;

2. в др. знач. пласти́чный;

~ная ста́туя — пласти́чная ста́туя;

п. та́нец — пласти́чный та́нец;

~ныя це́лы — спец. пласти́чные тела́;

○ ~ная ма́са — пласти́ческая ма́сса

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)