Разм. Штурхаць, разварушваць каго‑н., прымушаючы ачнуцца, прыйсці да памяці. Галя катурхала Вадзімку і не магла ніяк узбудзіць, здаецца, ён і прачынаўся ўжо, але адразу ж, як Галя адымала рукі, ён зноў падаў.Сабаленка.Дзед, здаецца, нічога не чуў і не цяміў. Ён толькі катурхаў сына, будзіў, зваў яго.Колас.//перан.Разм. Узбуджаць, узрушаць, актывізаваць. Умела і паспяхова вёў агітацыю Татарынчык не толькі сярод старэйшых капылянцаў, ён знаходзіў дарогу і да сэрцаў іх дзяцей, асцярожна катурхаў іх думкі.С. Александровіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
remember[rɪˈmembə]v.
1. успаміна́ць, узга́дваць, прыга́дваць;
I remember my father bringing home a huge Christmas tree. Я ўзгадваю, як мой бацька прыносіў дадому вялікую калядную ёлку.
2. па́мятаць, захо́ўваць у па́мяці
3. не забыва́ць, мець на ўва́зе;
Remember to turn out the light. Не забудзьце выключыць святло.
♦
be remembered for smth./as smth. прасла́віцца чым-н.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
sponge2[spʌndʒ]v.
1. выціра́ць, мыць (губкаю);
sponge a wound прачышча́ць ра́ну
2. (on) infml быць нахле́бнікам, «даі́ць» (каго-н.);
sponge of smb. everything вы́цягнуць усё з каго́-н.;
sponge a dinner папалу́днаваць на дармаўшчы́ну
sponge off[ˌspʌndʒˈɒf]phr. v. сціра́ць гу́бкаю
sponge out[ˌspʌndʒˈaʊt]phr. v. закрэ́сліваць; выкі́дваць з па́мяці; забыва́ць;
sponge out a debt дарава́ць доўг
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
захава́ць гро́шы ў ба́нку das Geld auf der Bank háben;
захава́ць пара́дакÓrdnung hálten*;
захава́ць мір den Fríeden erhálten*;
захава́ць у па́мяці im Gedächtnis [im Kopf] behálten*;
захава́ць спако́й Rúhe bewáhren;
захава́ць за сабо́й пра́ва sich (D) das Recht vórbehalten* [áusbedingen*]
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
pozostać
pozosta|ć
зак.
1. застацца;
~ć w domu — застацца дома;
~ły trzy dni — засталося тры дні;
2. застацца; захавацца;
~ć w pamięci — застацца ў памяці
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
а́драс
(фр. adresse)
1) месцажыхарства асобы або месцазнаходжанне прадпрыемства, установы, арганізацыі;
2) надпіс на паштовым адпраўленні з указаннем атрымальніка і месца назначэння;
3) пісьмовае прывітанне каму-н. з выпадку юбілею або іншай урачыстай падзеі;
4) код, які вызначае месцазнаходжанне інфармацыі ў памяцікамп’ютэра.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
асе́сці, асяду́, ася́дзеш, ася́дзе; ася́дзь; зак.
1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Апусціцца, паглыбіцца ў зямлю, ушчыльніўшыся, зляжаўшыся.
Сцены дома аселі.
Снег за ноч асеў.
2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Апускаючыся, сесці на дно, прыстаць да чаго-н. слоем.
Муць асела на дно.
3. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Перастаць лётаць, сесці на што-н. (пра пчол, птушак і пад.).
Рой пчол асеў.
4. Пасяліцца на пастаяннае жыхарства.
Сям’я асела ў вёсцы.
5.перан. Затрымацца, замацавацца.
Радкі верша аселі ў памяці.
6. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Страціць сілу, паслабець.
Голас неяк асеў, прагучаў ціха.
7.перан. Пасля ўзбуджэння аціхнуць, спыніць актыўную дзейнасць.
Чалавек змоўк, неяк асеў.
|| незак.асяда́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; наз.асяда́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
знак, -а, мн. -і, -аў, м.
1. Метка, прадмет, якім абазначаецца, выражаецца што-н.
Знакі адрознення (умоўныя абазначэнні на форменным адзенні, якія паказваюць род войск, званне і пад.). Знакі ўзнагароды (пра ордэны, медалі). Грашовы з. (крэдытны білет). З. паштовай аплаты (марка).
2. Знешняе сведчанне, прымета чаго-н.
Знакі ўвагі.
Нядобры з.
Маўчанне — з. згоды.
3. Жэст, рух, якім сігналізуюць, паведамляюць што-н.
Падаць з. галавой.
◊
Пад знакамчаго (высок.) — кіруючыся якой-н. ідэяй, якім-н. імкненнем.
Пад знакам барацьбы за міжнародную бяспеку.
У знакчаго — як сведчанне, доказ чаго-н., выяўляючы, паказваючы што-н.
У знак памяці.
У знак пратэсту.
|| прым.зна́кавы, -ая, -ае (да 1 і 3 знач.; спец.).
Знакавая сістэма (сістэма знакаў як сродак камунікацыі ў 2 знач.; спец.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
фіксава́ць
(фр. fixer, ад лац. fixus = нерухомы, нязменны)
1) адзначаць на паперы або замацоўваць у свядомасці (напр. ф. у памяці);
2) канчаткова ўстанаўліваць, замацоўваць, вызначаць (напр. ф. заработную плату, ф. тэрмін);
3) засяроджваць, накіроўваць (напр. ф. погляд на чым-н.);
4) замацоўваць у пэўным становішчы (напр. ф. рэйку);
5) праводзіць фіксацыю 4;
6) рабіць фіксацыю 5.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
патрыма́цьсов., в разн. знач. подержа́ть;
п. на рука́х хло́пчыка — подержа́ть на рука́х ма́льчика;
п. кні́гу — подержа́ть кни́гу;
п. акно́ адчы́неным — подержа́ть окно́ откры́тым;
п. ко́ней — подержа́ть лошаде́й;
п. пту́шку ў кле́тцы — подержа́ть пти́чку в кле́тке;
п. у па́мяці што-не́будзь — подержа́ть в па́мяти что́-л.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)