Забарсні ’вяровачныя петлі, якімі лапаць прымацоўваюць да нагі’ (ТСБМ). Параўн. рус. бранск., смал. за́борстень ’верхні край лапця’, прыбалт. заборска ’шнурок для абутку’, заборсать ’завязваць, зацягваць абору’, в.-луж. zabornicować ’завязваць шнуркі’. Утворана з суфіксам ‑ень як назва прадмета дзеяння забарсаць ’завязваць, працягнуць абору ў лапці’. Гл. барсаць, барскі, абора.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

dependancy, dependency

[dɪˈpendənsi]

n., pl. -cies

1) край або́ тэрыто́рыя, зале́жныя ад і́ншае дзяржа́вы

2) зале́жнасьць, падпара́дкаванасьць, падле́гласьць f.

3) прыбудо́ва f., крыло́ n. (буды́ніны)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

extremity

[ɪkˈstreməti]

n., pl. -ties

1) кане́ц -ца́ m., край -ю m. (кане́ц)

2) скра́йняя патрэ́ба, бяда́ f.

3) скра́йнасьць (у пагля́дах); скра́йняя неабхо́днасьць

•

- extremities

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

преде́л м.

1. (граница) мяжа́, -жы́ ж.; грані́ца, -цы ж.; (рубеж) рубе́ж, -бяжа́ м.;

преде́лы колеба́ния температу́ры ме́жы хіста́ння тэмперату́ры;

преде́л упру́гости, высоты́, нагру́зки мяжа́ пру́гкасці, вышыні́, нагру́зкі;

преде́л про́чности техн. мяжа́ трыва́ласці;

преде́л челове́ческой жи́зни мяжа́ (рубе́ж) чалаве́чага жыцця́;

перейти́ преде́лы перен. перайсці́ ме́жы;

в преде́лах го́да у ме́жах го́да;

2. (конец) перен. кане́ц, род. канца́ м.;

ну́жно поста́вить преде́л разла́ду трэ́ба пакла́сці кане́ц разла́ду;

3. (край, страна) поэт., уст. край, род. кра́ю м.; краі́на, -ны ж.;

родно́й преде́л ро́дная краі́на (ро́дны край);

4. мат. грані́ца, -цы ж.;

тео́рия преде́лов тэо́рыя грані́ц;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

пераву́зіна Перашыек; вузкая частка паўвострава («Наш край», 1926, № 8—9 (1—12), 49).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

поплеска́ться

1. (о волнах, море) паплёскацца; (через край) паплю́хаць;

2. (в воде) паплю́хацца; (водой) папы́рскацца;

3. (колеблясь в воздухе — о парусах и т. п.) перен. папаласка́цца; см. плеска́ться.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

verge​1 [vɜ:dʒ] n. край, бе́раг, мяжа́;

a grass ver ge травяны́ бардзю́р;

the verge of the forest узле́ссе, узле́сак

♦

on the verge of smth. на кра́і, на мяжы́ чаго́-н.;

She was on the verge of tears. Яна ледзь не расплакалася.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

краіна, край, зямля; старана, старонка (паэт.) / цёплая, куды ляцяць за зіму птушкі: вырай

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

Аблу́к ’суцэльны ліпавы лубок для скрыні і сценак у сялянскіх калёсах, кладзецца таксама і ў сані’ (Шат.), рус. облук край калёсаў, саней’, славац. obluk ’тс’, чэш. oblouk, польск. obłąk, славен. oblok ’дуга’, серб.-харв. о̀блук, балг. облък ’лука’, да ob‑lǫkъ, гл. лук, лука. Фасмер, 3, 103; Махэк₂, 405–406.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ab ovo usque ad mala (Horatius)

Ад яйка да яблык*.

От яйца до яблок.

бел. Ад пачатку да канца. Ад краю і да краю. 3 краю ў край.

рус. От А до Я. От аза до ижицы. От альфы до омеги.

фр. De l’alpha à l’oméga (От альфы до омеги).

англ. From beginning to end (Сначала до конца). From A to Z (От А до Я).

нем. Von A bis Z (От A до Я).

* У старажытных рымлян было прынята пачынаць абед з яіц і заканчваць яго яблыкамі.

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)