карыстальнік, ‑а, м.

Той, у чыім карыстанні знаходзіцца якая‑н. маёмасць. Карыстальнік зямель.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лагернік, ‑а, м.

Разм. Той, хто знаходзіцца ў лагеры (у 1–3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мыльнік, ‑а, м.

Шматгадовая травяністая расліна сямейства гваздзіковых, у карэннях якой знаходзіцца сапанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надхвосце, ‑я, н.

Частка апярэння ў птушак, якая знаходзіцца на спіне каля хваста.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надрэберны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які знаходзіцца, размешчаны над рэбрамі, вышэй рэбраў. Надрэберныя мышцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паслянаціскны, ‑ая, ‑ое.

Які знаходзіцца пасля націску ў слове. Паслянаціскныя зычныя. Паслянаціскны склад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераднаціскны, ‑ая, ‑ое.

Які знаходзіцца перад націскным гукам, складам. Пераднаціскны вакалізм. Пераднаціскны склад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыполюсны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца каля полюса, размяшчаецца каля полюса. Прыполюсны раён Арктыкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

панізоўе, ‑я, н.

Мясцовасць, якая знаходзіцца па ніжнім цячэнні ракі. Панізоўе ракі Лены.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прышашэйны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца каля шашы, які прылягае да шашы. Прышашэйнае поле.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)