страпяну́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся; зак.

1. Страсянуцца, мімаволі ўздрыгнуць ад страху, узрушэння і пад.

С. ад нечаканасці.

Стаіць і не страпянецца (не зварухнецца). Сэрца страпянулася (пачало біцца мацней).

2. Хуткім рухам цела абтрэсціся (разм.).

Сабака страпянуўся ад вады.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

тэмперату́ра, -ы, ж.

1. Ступень нагрэтасці якога-н. цела, рэчыва; цеплавая характарыстыка.

Т. вады.

Т. паветра.

2. Ступень цеплыні чалавечага цела як паказчык стану здароўя.

Памераць тэмпературу ў дзіцяці.

3. Павышаная цеплыня цела; гарачка (разм.).

У хворага т.

|| прым. тэмперату́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

przepuszczać

незак. прапускаць;

nie przepuszczać wody (światła) — не прапускаць вады (святла)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

uzupełnić

зак. дапоўніць; папоўніць; укамплектаваць;

uzupełnić zapas wody — папоўніць запас вады

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дэзадара́цыя ж спец De(s)odoríeren n -s;

дэзадара́цыя вады́ De(s)odor(is)íeren [Gerúchsverbesserung] des Wássers

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

закаламу́ціць trüben vt;

◊ ён і вады́ не закаламу́ціць er síeht aus, als könnte er kein Wässerchen trüben

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

замуці́ць trüben vt;

◊ ён і вады́ не заму́ціць er sieht aus, als könnte er kein Wässerchen trüben

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

планкто́н, ‑у, м.

Спец. Сукупнасць найдрабнейшых раслінных і жывёльных арганізмаў, якія жывуць у морах, рэках, азёрах і перамяшчаюцца пераважна сілай цячэння вады. — На станцыі вывучаюцца рыбы і птушкі, вадзяныя расліны, планктон — жывёльны свет тоўшчы вады. В. Вольскі. У моры нават ёсць кіты, якія харчуюцца толькі планктонам. Карпюк.

[Ад грэч. planktós — блукаючы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плыву́чы, ‑ая, ‑ае.

1. Які знаходзіцца на вадзе, размешчаны на вадзе; які плавае. Плывучы мост.

2. Здольны трымацца на паверхні вады, плаваць. Плывучыя матэрыялы. □ [Ласіха] смачна жуе вялікія плывучыя лісты лілеі. Брыль.

3. Які лёгка размываецца, перамяшчаецца дзякуючы вялікай колькасці вады ў ім (аб грунце). Плывучая гліна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гідраэнерге́тыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Галіна энергетыкі, звязаная з выкарыстаннем энергіі вады для выпрацоўкі электраэнергіі на гідраэлектрастанцыях.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)