Verbum

павады́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Той, хто водзіць каго-н., дапамагае каму-н. ісці.

Сляпы сляпому не п. (прыказка). П. мядзведзя.

Сабакі-павадыры.

паважа́ны, -ая, -ае.

Які выклікае пачуццё павагі, да якога адчуваюць павагу.

П. чалавек.

Паважаныя таварышы (ветлівы зварот). Паслухайце, п.! (наз.; фамільярны зварот).

паважа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. каго-што. Адносіцца з павагай да каго-, чаго-н.

П. старэйшых.

П. чужую думку.

Прымусіць сябе п.

2. што. Любіць, цаніць што-н.

П. тэатральнае мастацтва.

П. рыбалку.

пава́жлівы, -ая, -ае.

Які адносіцца да каго-н. з павагай.

П. сын.

Паважліва (прысл.) аднесціся.

|| наз. пава́жлівасць, -і, ж.

пава́жны, -ая, -ае.

1. Важны, поўны годнасці, самавітасці.

Хадзіць з паважным выглядам.

2. Спакойны, павольны.

Паважныя рухі.

3. Немалады.

П. ўзрост.

|| наз. пава́жнасць, -і, ж.

пава́жыцца¹ гл. паважыць.

пава́жыцца², -жуся, -жышся, -жыцца; зак.

Пасмець, асмеліцца.

П. аспрэчваць думкі лектара.

пава́жыць, -жу, -жыш, -жыць; -жаны; зак., каго-што.

1. Вызначыць вагу, цяжар каго-, чаго-н.

П. мяхі з жытам.

П. сумку ў руцэ.

2. Узважыць усё, многае або ўсіх, многіх.

П. усю бульбу.

|| звар. пава́жыцца, -жуся, -жышся, -жыцца (да 1 знач.).

павазі́цца, -важу́ся, -во́зішся, -во́зіцца; зак.

Правесці некаторы час, возячыся на чым-н.

П. на санках.

павазі́ць, -важу́, -во́зіш, -во́зіць; -во́жаны; зак., каго-што.

1. Правесці некаторы час, возячы каго-, што-н.

П. па горадзе.

2. Звесці, перавезці ўсё, многае.

П. усё сена.