Verbum

нашча́дак, -дка, мн. -дкі, -дкаў, м.

1. Чалавек у адносінах да сваіх продкаў.

Н.

Насовіча.

2. мн. Людзі будучых пакаленняў.

Нашы нашчадкі.

3. Сын, наследнік або наогул сваё дзіця (разм.).

нашчапа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., чаго.

Шчапаючы, нарыхтаваць у якой-н. колькасці.

Н. лучыны.

нашчыпа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -чы́паны; зак.

1. чаго. Шчыпаючы, набраць, нарваць у якой-н. колькасці.

Н. цыбулі.

2. што. Зашчаміць, прышчаміць скуру цела ў многіх месцах (разм.).

Н. вушы.

нашчэ́нт, прысл.

Зусім, поўнасцю, канчаткова.

Знішчыць н.

нашы́йнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Ашыйнік, аброжак.

Пашыць н.

|| прым. нашы́йнікавы, -ая, -ае.

нашы́йны, -ая, -ае.

Які носяць на шыі, надзяваюць на шыю.

Нашыйныя ўпрыгожанні.

нашы́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Частка збруі — шырокі рэмень ад хамута да пярэдняга канца дышля.

Н. даўгаваты, трэба падкараціць.

|| прым. нашы́льнічны, -ая, -ае.

нашы́ўка, -і, ДМ -шы́ўцы, мн. -і, -шы́вак, ж.

1. гл. нашыць.

2. Кавалак тканіны, скуры і пад., нашытыя на што-н.

Сумка з нашыўкай.

3. Знак адрознення вайсковых званняў.

Афіцэрскія нашыўкі.

|| прым. нашы́вачны, -ая, -ае.

нашыўны́, -а́я, -о́е.

Які нашываецца на што-н. зверху.

Нашыўныя кішэні.

нашы́цца¹, -шы́юся, -шы́ешся, -шы́ецца; зак. (разм.).

Напрацавацца шыючы.