Verbum

транспланта́т, -а, М -та́це, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Участак тканкі, орган, які выкарыстоўваецца для трансплантацыі.

трэпанава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; -нава́ны; зак. і незак., што (спец.).

Зрабіць (рабіць) трэпанацыю.

Т. чэрап.

тэ́за, -ы, мн. -ы, тэз і -аў, ж. (спец.).

Тое, што і тэзіс (у 1 знач.).

узмацня́льны, -ая, -ае (спец.).

Які прызначаны для ўзмацнення, павелічэння чаго-н.

Узмацняльная падстанцыя.

Узмацняльнае адценне суфікса.

уло́вісты, -ая, -ае (спец.).

Які дае добры ўлоў.

Уловістае месца.

У. нераст.

|| наз. уло́вістасць, -і, ж.

уру́б, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Шчыліна, якая прабіваецца ў горнай пародзе перад адбіваннем глыб.

уто́к, утку́, м. (спец.).

Папярочныя ніткі тканіны, якія пераплятаюцца з падоўжнымі (асновай).

|| прым. уто́чны, -ая, -ае.

фала́нга², -і, ДМ -нзе, мн. -і, -ла́нг і -аў, ж. (спец.).

Кароткая трубчатая костачка пальца.

фармакапе́я, -і, ж. (спец.).

Афіцыйны звод правіл, якім кіруюцца фармацэўты пры падрыхтоўцы, праверцы, захоўванні, назначэнні лякарстваў.

фурункулёз, -у, м. (спец.).

Захворванне, пры якім на целе паяўляецца многа фурункулаў.

|| прым. фурункулёзны, -ая, -ае.