Verbum

нездавальня́ючы, -ая, -ае.

Дрэнны, які не адпавядае пэўным патрабаванням.

Н. адказ.

Нездавальняючыя веды.

Адказаў ён нездавальняюча (прысл.).

нелега́л, -а, мн. -ы, -аў (разм.).

Пра чалавека, які вядзе нелегальны лад жыцця або займаецца нелегальнай дзейнасцю.

непрамака́льны, -ая, -ае.

Які не прапускае або амаль не прапускае вільгаці.

Н. плашч.

|| наз. непрамака́льнасць, -і, ж.

несумне́нны, -ая, -ае.

Які не выклікае сумненняў; бясспрэчны.

Н. поспех.

Несумненна (прысл.) правільна.

|| наз. несумне́ннасць, -і, ж.

неўрапатало́гія, -і, ж.

Раздзел медыцыны, які займаецца хваробамі нервовай сістэмы і іх лячэннем.

|| прым. неўрапаталагі́чны, -ая, -ае.

нечарго́вы, -ая, -ае.

Які адбываецца без чаргі, па-за вызначаным тэрмінам.

Н. адпачынак.

|| наз. нечарго́васць, -і, ж.

ны́цік, -а, мн. -і, -аў м. (разм.).

Чалавек, які ўвесь час ные, на ўсё скардзіцца.

Надакучлівы н.

нявы́гадны, -ая, -ае.

Які не дае прыбытку, даходу, не прыносіць выгады.

Нявыгадная здзелка.

|| наз. нявы́гаднасць, -і, ж.

няско́раны, -ая, -ае.

Які не скарыўся сіле, уладзе каго-, чаго-н.

Н. народ.

|| наз. няско́ранасць, -і, ж.

падве́дамны, -ая, -ае.

Які знаходзіцца ў чыім-н. распараджэнні, падпарадкаванні.

Установа, падведамная міністэрству.

|| наз. падве́дамнасць, -і, ж.