Verbum

канцэнтры́чны, -ая, -ае (спец.).

Які мае агульны цэнтр; проціл. эксцэнтрычны².

Канцэнтрычныя акружнасці.

|| наз. канцэнтры́чнасць, -і, ж.

карбюра́тар, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Прыбор, у якім адбываецца карбюрацыя.

|| прым. карбюра́тарны, -ая, -ае.

кветано́жка, -і, ДМ -жцы, мн. -і, -жак, ж. (спец.).

Частка сцябла, на якой размешчана кветка.

ажарэ́б, -у, м. (спец.).

1. Жарабенне; роды ў кабыл, асліц, вярблюдзіц.

2. Прыплод кабыл, асліц, вярблюдзіц.

акісле́нне, -я, н. (спец.).

Хімічная рэакцыя злучэння якога-н. рэчыва з кіслародам.

|| прым. акісля́льны, -ая, -ае.

акіслі́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., акісліцца; зак. (спец.).

Падпасці пад акісленне.

|| незак. акісля́цца, -я́ецца.

аркестрава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; зак. і незак., што (спец.).

Зрабіць (рабіць) аркестроўку чаго-н.

асісці́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; незак., каму (спец.).

Выконваць абавязкі асістэнта (у 1 знач.).

А. прафесару.

бормашы́на, -ы, мн. -ы, -шы́н, ж. (спец.).

Апарат для свідравання ў стаматалогіі, ювелірнай справе і пад.

саставі́цель, -я, мн. -і, -яў, м. (спец.).

Спецыяліст па састаўленні, фарміраванні паяздоў.

|| прым. саставі́цельскі, -ая, -ае.