Verbum

пярві́чны, -ая, -ае.

Які з’яўляецца першым, пачатковым звяном якой-н. арганізацыі; нізавы.

Пярвічная ячэйка.

пярэднеязы́чны, -ая, -ае.

У мовазнаўстве: які вымаўляецца пры дапамозе пярэдняй часткі языка.

Пярэднеязычныя гукі.

жываро́дзячы, -ая, -ае.

Які дае патомства шляхам нараджэння жывых дзіцянят (пра жывёл).

Жывародзячая яшчарка.

жыві́льны, -ая, -ае (разм.).

Які жывіць, мацуе сілы.

Жывільныя рэчывы.

|| наз. жыві́льнасць, -і, ж.

зага́слы, -ая, -ае.

Які перастаў гарэць, свяціць, патухлы.

Загаслыя галавешкі.

Загаслыя вочы (перан.: стомленыя).

загрубе́лы, -ая, -ае.

Які загрубеў, стаў цвёрдым, шурпатым.

Загрубелыя рукі.

|| наз. загрубе́ласць, -і, ж.

закі́слы, -ая, -ае.

1. Які закіс.

З. булён.

2. Занадта кіслы (разм.).

З. квас.

залаташве́йны, -ая, -ае.

Які мае адносіны да шыцця золатам (у 3 знач.).

Залаташвейная майстэрня.

заме́нны, -ая, -ае.

Такі, які можа быць лёгка заменены другім.

Заменная дэталь.

Заменныя страты.

запа́лы, -ая, -ае.

Які запаў, паглыбіўся ўнутр, упалы.

Запалыя грудзі.

|| наз. запа́ласць, -і, ж.