тарантэ́ла, ‑ы, ж.

1. Італьянскі народны танец, які выконваецца ў хуткім тэмпе, а таксама музыка да гэтага танца. Танцаваць тарантэлу. Іграць тарантэлу.

2. Музычны твор у тэмпе такога танца. Тарантэла Ліста. Тарантэла Шастаковіча.

[Іт. tarantella.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

І́цык ’беларускі танец’ (Мядзв.); параўн. рус. смал. и́цыки ’назва адной з нядаўніх гульняў сярод сялян’. Утворана, відаць, ад яўр. уласнага імя Іцык, але семантычная матывацыя застаецца няяснай.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

падэспа́нь

(фр. pas d’Espagne = іспанскі танец)

парны бальны танец, у якім выкарыстоўваюцца элементы характэрна-сцэнічнага іспанскага танца, а таксама музыка да яго.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фурыя́нт

(чэш. furiant = горды)

чэшскі народны парны танец.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Матлёт ’назва танца’ (светлаг., Мат. Гом.). З польск. matelot (жвавы матроскі танец, які нагадвае працу матросаў на караблі’ < франц. matelote ’тс’ < с.-гал. mattenoot ’прыяцель, сябар’ (SWO, 459).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

камі́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які выклікае смех; забаўны. Камічны танец. Камічная паходка. Камічная міна. □ — Вельмі арыгінальны чалавек і столькі розных камічных гісторый ведае. Рамановіч.

2. Камедыйны. Камічны акцёр. Камічная роля. Камічны талент. Камічная опера.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

караго́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

1. Калектыўны танец у славянскіх народаў, удзельнікі якога з песнямі ходзяць па крузе (звычайна ўзяўшыся за рукі), а таксама ўдзельнікі такога танца.

Вадзіць к.

Кружыцца ў карагодзе.

2. Круг, утвораны людзьмі, якія ўзяліся за рукі падчас гульні, танца і пад.

Дзеці сталі ў к. вакол ёлкі.

|| прым. караго́дны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бу́льба ж.

1. карто́фель м., карто́шка;

б. ў мундзі́рах — карто́фель (карто́шка) в мунди́ре;

2. (танец) бу́льба

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́лька I ж. (к паля́к) по́лька

по́лька II ж. (танец) по́лька

по́лька III ж. (стрижка) по́лька

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

shuffle​1 [ˈʃʌfl] n.

1. ша́рканне, шо́рганне (нагамі)

2. перабіра́нне, ператасо́ўка;

give smth. a good shuffle до́бра што-н. ператасава́ць

3. шафл (народны танец пад валынку)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)