рэалі́зм
(фр. réalisme, ад с.-лац. realis = сапраўдны)
1) напрамак у літаратуры і мастацтве, які ставіць мэтай праўдзівае адлюстраванне рэчаіснасці ў яе тыповых рысах;
2) здольнасць дакладна ўлічваць наяўныя ўмовы, абставіны, магчымасці (напр. палітычны р., р. у планаванні).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
tidy2 [ˈtaɪdi] v.
1. прыбіра́ць, пара́дкаваць, даво́дзіць да ла́ду, прыво́дзіць у пара́дак;
tidy one’s hair папраўля́ць валасы́
tidy away [ˌtaɪdiəˈweɪ] phr. v. прыбіра́ць, ста́віць на ме́сца
tidy up [ˌtaɪdiˈʌp] phr. v. прыбіра́ць;
tidy oneself up прыбіра́цца
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
produce2 [prəˈdju:s] v.
1. вырабля́ць, выро́шчваць;
Canada produces high-quality wheat. Канада вырошчвае высакаякасную пшаніцу.
2. прад’яўля́ць, прадстаўля́ць
3. выкліка́ць, быць прычы́най;
produce results дава́ць вы́нікі
4. ста́віць, ствара́ць (п’есу, фільм і да т.п.)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
quarter2 [ˈkwɔ:tə] v.
1. дзялі́ць, падзяля́ць на чаты́ры ро́ўныя ча́сткі;
quarter an apple падзялі́ць я́блык на чаты́ры ро́ўныя ча́сткі
2. fml раскватаро́ўваць, ста́віць на пасто́й;
quarter troops in the city раскватарава́ць во́йска ў го́радзе
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
áufstellen
1.
vt
1) ста́віць; расстаўля́ць; вайск. выстро́йваць; фармірава́ць
2) выстаўля́ць (кандыдата)
eine Mánnschaft ~ — спарт. вы́ставіць кама́нду
3) распрацо́ўваць, склада́ць (каштарыс, праграму)
4) спарт. устанаві́ць (рэкоры́)
5) ста́віць, прызнача́ць
éinen Vórmund ~ — прызна́чыць апекуна́
2.
(sich) станаві́цца, стро́іцца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
паста́віць 1, ‑стаўлю, ‑ставіш, ‑ставіць.
Зак. да ставіць.
•••
Паставіць бутэльку — пачаставаць віном.
Паставіць вочы на каго — позіркам, выглядам выявіць варожасць.
Паставіць да ганебнага слупа — заклеймаваць ганьбай.
Паставіць з ног на галаву — няправільна растлумачыць што‑н., надаць процілеглы сэнс.
Паставіць на від каму — зрабіць заўвагу, папераджальную вымову.
Паставіць на (сваё) месца каго — збіць пыху з каго‑н., зрабіць рэзкую заўвагу каму‑н. пра нясціплыя паводзіны.
Паставіць на ногі — а) вылечыць ад якой‑н. хваробы. [Сямён Львовіч:] — Вы сур’ёзна хворы, і нашы намаганні паставіць вас на ногі не знаходзяць вашай падтрымкі. Кавалёў. Намаганні ўрачоў і розныя цуды медыцыны не заўсёды мелі сілу паставіць на ногі кожнага, хто трапляў сюды. Васілевіч; б) выхаваць, выгадаваць, давесці да самастойнага жыцця. [Аксіння:] Немаладая ж я, пажыла. Дзетак паставіла на ногі. Вярцінскі; в) давесці да належнага стану, падняць. Вярнуўся.. [Бабейка] з партызан камуністам, за год-паўтара паставіў калгас на ногі, ды і цяпер у яго ўсё ладзіцца. Хадкевіч; г) прымусіць прыняць актыўны ўдзел у чым‑н. [Іванчанка:] Люба!.. Мы знойдзем спосаб уведаць, дзе гэтыя дзеці... Я пастаўлю на ногі ўсю сваю разведку. Кучар.
Паставіць што на службу чаму — выкарыстаць што‑н. у інтарэсах чаго‑н., прымусіць служыць чыім‑н. інтарэсам, мэтам.
Паставіць пад ружжо — а) прызваць у армію; б) прымусіць прастаяць пэўны час пры поўным узбраенні (пакаранне ў царскай арміі).
паста́віць 2, ‑стаўлю, ‑ставіш, ‑ставіць.
Зак. да пастаўляць 1.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
bezwécken
vt мець на мэ́це, ста́віць сабе́ мэ́тай
was bezwéckst du damít? — чаго́ ты хо́чаш гэ́тым дамагчы́ся [дабі́цца]?
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
vernébeln
vt
1) вайск. ста́віць дымаву́ю засло́ну
2) аху́тваць тума́нам
3) перан. затума́ньваць
die Hírne ~ — затума́ньваць мазгі́
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
bring up
а) гадава́ць (дзяце́й); узгадо́ўваць
б) выхо́ўваць; адуко́ўваць; навуча́ць
в) прапанава́ць (плян) для дыску́сіі
г) ста́віць на вышэ́йшае стано́вішча; падыма́ць, узво́дзіць уго́ру
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
ста́віцца I несов., страд. ста́виться; стро́иться, сооружа́ться; устана́вливаться; предъявля́ться; поднима́ться; вменя́ться; проставля́ться; см. ста́віць
ста́віцца II несов. (проявлять своё отношение к кому-, чему-л.) относи́ться;
дрэ́нна с. — (да каго-небудзь) пло́хо относи́ться (к кому-л)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)