храма... (гл. хрома...).

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.: які мае адносіны да колеру, фарбы; ужыв. замест «хрома...», калі націск у другой частцы слова падае на першы склад, напр.: храмасома, храмасфера.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

цемна... (гл. цёмна...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужыв. замест «цёмна...» (у 2 знач.), калі націск у другой частцы слова падае на першы склад, напр.: цемнабровы, цемнавокі, цемнагрывы, цемнаколерны, цемналісты, цемнаскуры, цемнатвары.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

адме́ннік, ‑а, м.

Тое, што і сінонім. Існаванне сінонімаў мае свае гістарычныя падставы. У арабскай мове, як было падлічана ў свой час, ёсць тысяча адменнікаў для слова «меч» і чатыры тысячы для слова «няшчасце». Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

калькава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак. і незак., што.

1. Зняць (знімаць) копію з чаго‑н. пры дапамозе калькі (у 1 знач.). Калькаваць чарцёж.

2. Стварыць (ствараць) слова або выраз па ўзору іншамоўнага слова або выразу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скалькава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што.

1. Зняць копію з чаго‑н. пры дапамозе калькі (у 1 знач.). Скалькаваць чарцёж.

2. У мовазнаўстве — стварыць слова або выраз па ўзору слова або выразу з іншай мовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вверну́ть сов.

1. (ввинтить) укруці́ць, мног. паўкру́чваць;

2. (слово, замечание) разг. уста́віць (сло́ва);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

оброни́ть сов. (уронить) упусці́ць; (потерять) згубі́ць;

◊

оброни́ть замеча́ние, сло́во кі́нуць (пада́ць) заўва́гу, сло́ва.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

перефразиро́вка ж.

1. (действие) перафразава́нне, -ння ср.;

2. (перефразированные слова) перафразо́ўка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

дэрыва́т

(лац. derivatus = адведзены)

1) вытворнае ад чаго-н. пярвічнага, прадукт чаго-н.;

2) лінгв. новае слова, утворанае ад слова-асновы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

да́дзены

1. прич. да́нный, предоста́вленный;

адмо́віўся ад ~нага яму́ сло́ва — отказа́лся от да́нного (предоста́вленного) ему́ сло́ва;

2. прил. да́нный;

у ~ным вы́падку — в да́нном слу́чае;

~ная велічыня́ — мат. да́нная величина́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)