з-над, прыназ. з Р.

Ужываецца пры абазначэнні прадмета ці месца, зверху або з верхняй часткі якога накіравана дзеянне, рух. З-над ракі даносіцца песня. □ Мо вецер з-над Рэйну, Дунаю тут плача заўсёды з тугі? Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

амазані́т

(ад лац. Amazonas = Амазонка, назва ракі ў Паўд. Амерыцы)

мінерал класа сілікатаў, разнавіднасць каліевага палявога шпату блакітна-зялёнага колеру; выкарыстоўваецца як абліцовачны матэрыял.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

аўтатамі́я

(ад аўта- + -тамія)

здольнасць некаторых жывёл пры рэзкім раздражненні адкідваць часткі цела, якія потым узнаўляюцца (напр. яшчаркі адкідваюць хвост, ракі — клюшні, актыніі — шчупальцы).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

бар​4

(фр. barre)

падводная пясчаная наносная мель, якая ўтварылася ў моры перад вусцем ракі, а таксама вузкая выцягнутая паўз бераг наносная палоса сушы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

шо́ты

(фр. shott, ад ар. šatt = бераг ракі)

невялікія паглыбленні ў пустынях на паўночным захадзе Афрыкі, пакрытыя слаямі солі; у час дажджоў запаўняюцца вадой.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

díesseits

1.

adv на гэ́тым баку́

2.

prp (G) па гэ́ты бок

~ des Flússes — па гэ́ты бок ракі́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

разлі́ў м.

1. (ракі і г. д.) Überschwémmung f -, -en; Hóchwasser n -s;

2. (віна і пад.) das Füllen [Abfüllen, Ábziehen] (у што-н. in, auf A)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

беражо́к м.

1. (ракі, возера) schmáles Úfer n -s, -;

2. (пасудзіны) Rand m -es, Ränder;

3. (тканіны) Saum m -(e)s, Säume, Kánte f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

зажо́ра, ‑ы, ж. і зажо́р, ‑у, м.

1. Падснежная вада ў ямках і калдобінах на дарозе пры раставанні снегу. Няма дарог. У кожным рове Зажора, пухлы снег, вада. Колас.

2. Затор лёду ў русле ракі ў час ледаходу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гано́к, ‑нка, м.

Некалькі бярвён, звязаных у адзін рад для сплаву; невялікі плыт. Нясе нас цячэннем вясенняй ракі За Віцебск, за Полацк, няма як спыніцца, Так добра ідуць у разводдзе ганкі. Зарыцкі. Вяжуць сасну У ганкі плытагоны. Астрэйка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)