шчамлёткі, ‑аў; адз. няма.

1. Прыстасаванне для заціскання чаго‑н.

2. перан. Тое, што перашкаджае, скоўвае, пазбаўляе свабоды. // Бяда, нястача, цяжкае бядотнае становішча.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Тата́рушка ’прыстасаванне вешаць калыску’ (Мат. Маг. 2). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гасі́льнік, ‑а, м.

1. Назва розных прыстасаванняў для гашэння агню, святла і пад.

2. Прыстасаванне для аслаблення або ліквідацыі дзеяння чаго‑н. Гасільнік хістанняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агні́шча, ‑а, н.

1. Гіст. Прыстасаванне, дзе ў старажытнасць распальвалі і зберагалі агонь.

2. Месца лакалізацыі чаго‑н., крыніца, з якой што‑н. пашыраецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэтэ́ктар, ‑а, м.

1. Прыстасаванне ў радыёпрыёмніку для пераўтварэння ваганняў высокай частаты ў ваганні нізкай (гукавой) частаты.

2. Разм. Тое, што і дэтэктарны прыёмнік.

[Ад лац. detector.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Валік ’прыстасаванне для накатвання фарбы’ (КТС). Да вал 3.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ку́льман

(англ. Culman = назва фірмы)

прыстасаванне для чарчэння.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Мальчэк ’слупок у калаўроце, які служыць для падтрымання рагаткі’ (барыс., Шатал.). Рус. ёнаўск. (ЛітССР) ма́льчик ’прыстасаванне, у якое ўстаўляецца шпулька з пражай пры перамотванні’, кубан. ’драўляны стрыжань, злучаны з верацяном (у млыне)’. У выніку семантычнага пераносу паводле падабенства ад ма́льчык ’хлопчык’. Параўн. аналагічны перанос лексемы дзед ’апорны слуп у гаспадарчым будынку’, ’лучнік, светач’, ’прыстасаванне для трапання льну’, ’прыстасаванне, у якое ўстаўлялі матавіла’ (Сл. ПЗБ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

па́стка ж (прыстасаванне) Fálle f -, -n (тс перан) Fálleisen n -s, -, Fángeisen n -es, - (капкан);

тра́піць у па́стку in die Fálle géhen* [geráten*]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

ацяпле́нне н

1. (дзеянне) Héizen n -s;

2. (прыстасаванне да абагравання) Héizung f -, -en;

пячно́е ацяпле́нне Ófenheizung f;

цэнтра́льнае ацяпле́нне Zentrálheizung f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)