квадрыльён, ‑а, м.

Умоўная назва ліку — адзінкі з пятнаццаццю нулямі, а ў некаторых краінах (Англіі, Германіі) — з дваццаццю чатырма нулямі.

[Фр. quadrullion.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ламу́ты, ‑аў; адз. ламут, ‑а, М ‑муце, м.; ламутка, ‑і, ДМ ‑тцы; мн. ламуткі, ‑так; ж.

Устарэлая назва эвенаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

марсія́не, ‑ян; адз. марсіянін, ‑а, м.; марсіянка, ‑і, ДМ ‑янцы; мн. марсіянкі, ‑нак; ж.

Назва ўяўных жыхароў планеты Марс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ібе́ры, ‑аў.

1. Старажытныя ўсходнегрузінскія плямёны, якія насялялі Іберыю (старажытная назва Ўсходняй Грузіі).

2. Група плямён, якія насялялі старажытную Іспанію.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

і́жыца, ‑ы, ж.

Назва апошняй літары (у) царкоўнаславянскай і старажытнарускай азбукі, якая абазначала гук «і».

•••

Прапісаць іжыцу каму гл. прапісаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

го́льды, ‑аў; адз. гольд, ‑а, М ‑дзе, м.; гольдка, ‑і, ДМ ‑дцы; мн. гольдкі, ‑дак; ж.

Даўнейшая назва нанайцаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пясо́чнік, ‑а, м.

Разм.

1. Тое, што і пясочніца (у 4 знач.).

2. Назва дзіцячага касцюма для гульняў з пяском.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самае́ды, ‑аў; адз. самаед, ‑а, М ‑дзе, м.; самаедка, ‑і, ДМ ‑дцы; мн. самаедкі, ‑дак; ж.

Устарэлая назва самадыйцаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сучы́ны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сукі (у 1 знач.), сучкі ​1.

•••

Сучынае вымя — народная назва нарыва пад пахай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трохкаляро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы; Р мн. ‑ровак; ж.

Назва раслін розных сямействаў, якія маюць у афарбоўцы кветкі тры колеры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)