арфео́н

(фр. orpheon, ад гр. Orpheus = Арфей)

струнны шчыпковы клавішны музычны інструмент, разнавіднасць клавіра 1.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

афіклеі́д

(ад гр. ophis = змяя + kleis, -idos = ключ)

духавы музычны інструмент, які выглядам нагадвае змяю.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

басэтго́рн

(ням. Bassetthom, ад іт. basso = нізкі + ням. Hom = рог)

духавы музычны інструмент, разнавіднасць кларнета.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

вальс

(фр. valse)

плаўны парны танец трохдольнага памеру, а таксама музычны твор у такім рытме.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

глакеншпі́ль

(ням. Glockenspiel, ад Glocke = званочак + Spiel = ігра)

ударны музычны інструмент, гукі якога імітуюць званочкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

када́нс

(фр. cadence)

гарманічны або меладычны абарот, які завяршае музычны твор, падкрэсліваючы яго кампазіцыйную цэласнасць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

music

[ˈmju:zɪk]

n.

1) му́зыка f.

2)

а) но́ты pl.

He plays without music — Ён гра́е бяз но́таў

б) музы́чны твор

to set to music — пакла́сьці на му́зыку

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

карнемю́з

(фр. cornemuse, ад come = рог + ст.-фр. muse = дудка)

французскі духавы музычны інструмент тыпу валынкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

расстро́ены

1. (пра здароўе і г. д.) untergráben; zerrüttet;

расстро́ен стра́ўнік verdórbener Mágen;

2. (пра музычны інструмент) verstímmt;

3. (аб планах, намерах) veréitelt;

4. (пра чалавека) níedergeschlagen, verstímmt, míssgestimmt;

5. (пра беспарадак):

расстро́еная гаспада́рка verkómmene [verlótterte] Wírtschaft

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

бу́бен, ‑бна; Р мн. ‑аў; м.

1. Ударны музычны інструмент у выглядзе абцягнутага скурай шырокага абруча з металічнымі бразготкамі. Заціх гармонік, замоўклі бубны. Лынькоў. [Дачка:] — Чуеш, коні па шляху бягуць, Чуеш, як музыкі ў бубны б’юць? Танк.

2. Тое, што і барабан.

•••

Голы як бубен гл. голы.

Даць бубна каму гл. даць.

Як у бубен біць гл. біць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)