бічава́ць, ‑чую, ‑чуеш, ‑чуе; незак., каго-што.

Біць, хвастаць бізуном, бічом. / Аб падобным уздзеянні чым‑н. на што‑н. Да крыві мне грудзі, твар Шторм бічаваў балюча. Танк. // перан. Выкрываць недахопы, рэзка крытыкаваць. З агідай бічаваў паэт духоўнае ўбоства ў вершах «Званковы валет», «На шашы». Лойка. Гаруе Насця і бічуе Сама сябе за свой парыў. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праступі́ць, ‑ступіць; зак.

Выступіць знутры на паверхню, прасачыцца наверх. Палкавы камісар ішоў пахістваючыся. Праз бінт на руках усё больш праступала крыві. Лупсякоў. // Выступіць, паказацца праз што‑н. Коратка падстрыжаныя валасы ў .. [Кіры] трохі раскудлаціліся, на смуглых шчоках праступіў румянец. Карпаў. // Стаць злёгку бачным. Потым у яго вачах у цемрадзі праступіла светлая пляма. Кандрат здагадаўся, што гэта сядзела Параска. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гемаспермі́я

(ад гема- + сперма)

з’яўленне крыві (эрытрацытаў) у сперме, якая пры гэтым набывае чырвоны або «ржавы» колер.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

гематакры́т

(ад гемата- + гр. krites = які вызначае)

прыбор для вызначэння суадносін крывяных цельцаў і плазмы ў крыві.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

гематапаэ́з

(ад гемата- + гр. poiesis = утварэнне)

працэс утварэння, развіцця і даспявання клетак крыві ў чалавека і жывёл.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

гематацэ́ле

(ад гемата- + гр. kele = пухліна)

скапленне крыві пераважна паміж лісткамі яечка, якое адбываецца звычайна пры траўмах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

гемафілі́я

(ад гема- + -філія)

спадчыннае захворванне, якое характарызуецца схільнасцю да крывяцёкаў з прычыны паніжэння здольнасці крыві згусаць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

гіпаксемі́я

[ад гіпа- + аксі(ген) + -емія]

паніжаная колькасць кіслароду ў крыві; бывае пры парушэннях кровазвароту, захворваннях лёгкіх і інш., прыводзіць да гіпаксіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

камплеме́нт

(лац. complementum = дадатак)

бялковае рэчыва з групы бактэрыялізінаў, якое змяшчаецца ў сыраватцы крыві жывёл і чалавека.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

осмарэцэ́пцыя

(ад осмас + рэцэпцыя)

здольнасць осмарэцэптараў успрымаць змены канцэнтрацыі асматычна актыўных рэчываў у крыві або пазаклетачнай вадкасці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)