вышэйстая́чы, ‑ая, ‑ае.

Больш высокі ў адміністрацыйных адносінах. Вышэйстаячая ўстанова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

актывіза́тар, ‑а, м.

Усё тое, што актывізуе, робіць больш дзейным.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

доўгажыха́р, ‑а, м.

Чалавек, які пражыў дзевяноста і больш гадоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кісле́ць, ‑ее; незак.

Станавіцца кіслым або больш кіслым. Капуста кіслее.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павастрэ́ць, ‑эе; зак.

Стаць, зрабіцца больш вострым, вастрэйшым. Сярпы павастрэлі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паднаві́цца, ‑новіцца; зак.

Набыць больш новы, свежы выгляд. Будынак паднавіўся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

русе́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; незак.

Разм. Рабіцца русым, больш русым.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сартазме́на, ‑ы, ж.

Замена старых сартоў насення новымі, больш прадукцыйнымі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тані́ць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; незак., што.

Разм. Рабіць больш тонкім.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апраксіма́цыя

(лац. approximatio = збліжэнне)

замена адных матэматычных велічынь, аб'ектаў іншымі, больш простымі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)