рубе́ц​I

1. (шов) рубе́ц, род. рубца́ м.;

2. (от раны) рубе́ц, род. рубца́ м., шрам, род. шра́ма м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

scar

I [skɑ:r]

1.

n.

шрам, шнар -а m.; рубе́ц -ца́ m. (ад ра́ны)

2.

v.t.

рабі́ць шрам, дра́піну, шкра́баць

3.

v.i.

зарубцо́ўвацца; заго́йвацца, пакі́нуўшы рубе́ц

II [skɑ:r]

n.

стро́мкая скала́; стро́ма f.; про́рва, бе́здань f., прадо́ньне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

піса́га, ‑і, ДМ ‑сазе, ж. і піса́г, ‑а, м.

Рубец, шрам. Здаецца, нанова пачыналі балець раны і пісагі ад шампалоў і бізуноў. Крапіва. / у перан. ужыв. Паабапал дарогі стаяць высокія хвоі з пісагамі падсочкі. С. Александровіч. На худой рабрыністай спіне выразна выступалі цёмныя старыя рубцы пісагоў. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Blútmal

n -(e)s, -e

1) радзі́мка, радзі́мы знак

2) кровападцёк, крыва́вы шрам

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

cięcie

cięci|e

н.

1. удар;

odeprzeć ~e — адбіць удар;

2. рубец; шрам;

~e przez policzek — шрам праз шчаку;

3. (дзеянне) высечка; рубка;

4. разрэз; сячэнне;

cesarskie ~e мед. кесарава сячэнне;

~a w budżecie (~a budżetowe) — скарачэнні бюджэту

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Блізна́ ’блюзна’ (Бяльк., Шат., Сцяц., Сцяшк. МГ), блюзна́ (Нас.), блюзня́ (Бяльк.). Рус. близна́ ’шрам, рубец, рана, разрыў ніткі’, блюзна́, укр. бли́зна́ ’рана, рубец’, балг. близна́, серб.-харв. бли̏зна ’брак у тканіне’, в.-луж. błuzna ’рубец’, н.-луж. bluzna. Лічыцца ўтвораным ад таго ж кораня, што ў слав. bliz‑ ’блізкі’ (гл.). Фасмер, 1, 175; Бернекер, 61; Праабражэнскі, 1, 29, параўн. і Слаўскі, 1, 34–35.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

scar​1 [skɑ:] n.

1. шрам, рубе́ц; глыбо́кая дра́піна (на дрэвах, камянях і да т.п.)

2. глыбо́кі след, ра́на;

a scar upon one’s good name пля́ма на рэпута́цыі;

Her years in prison left a scar. Яе гады ў турме пакінулі глыбокі след.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Руб ’вузкі край або вузкі бок якога-небудзь прадмета’ (ТСБМ), ’кант, брыж, край’, ’зарубка, выступ’, ’шво, рубец’ (ТС), рубова́ты ’зубчаты, з выступамі’ (ТС), ст.-бел. рубъ ’абрывак тканіны’, ’хустка’, ’вопратка’, ’рыззё’ (Ст.-бел. лексікон). Укр. руб ’рубец’, рус. дыял. руб ’грубае адзенне, лахманы’, польск. rąb ’рубец’, ręby ’кант, край, левы бок тканіны’, в.-луж. rub ’удар; кавалак палатна; палатняная хустка’, в.-луж., н.-луж. rub ’грубая тканіна, саван, адзенне’, чэш. rub ’адваротны, левы бок’, славен. rȏb ’тс’, серб.-харв. ру̑б ’край; кант; рубец (на сукенцы)’, балг. ръб ’рубец (на вопратцы)’. Стараж.-рус. рубъ ’кавалак, абрывак тканіны’. Прасл. *rǫbъ, як і *rǫbiti ’сячы’, з і.-е. *remb‑/*romb‑/*romb‑ ’сячы; рабіць зарубку, насечку, рубец, шрам’. Роднаснае да літ. rum̃bas ’рубец, шрам’, лат. rùobs ’зарубка, насечка’ (Фасмер, 3, 510; Глухак, 532; Брукнер, 455; Чарных, 2, 125). Далей збліжаюць са ст.-в.-ням. rant(t) ’край шчыта’, ст.-ісл. rond ’край, рабро, край шчыта’, с.-в.-ням. ranft ’рамка, край’ (Траўтман, 236; Мюленбах-Эндзелін, 3, 557; Торп, 339; Фасмер, 3, 510).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

seam [si:m] n.

1. шво;

a flat seam шчы́льнае шво;

a closed seam патайно́е шво

2. прасло́йка, пласт, слой (у гліне, скале і да т.п.)

3. рубе́ц, шрам;

the seam of an old wound рубе́ц ад старо́й ра́ны

♦

be falling/coming apart at the seams infml разла́зіцца па швах

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Піся́г, піся́га, пася́г, пісю́га ’шрам ад удару пугай’, ’крывавы след ад удару’ (Шат.; Мат. Гом.; ТС; рас., Шатал.), пісяга́ты ’стракаты’ (маст., Сцяшк. Сл.), бяроз. пісяга́сты ’тс’ (Сл. ПЗБ), піся́жыць ’біць бізуном ці чым-н. іншым, пакідаючы шрамы’; бярэз. піця́х, кам. пуцугі; петрык., лельч., рэч. пісягі, піцягі ’рагі ад поту, слёз на твары’ (ЛА, 3). Параўн. піса́г ’тс’ (гл.); усе формы ўзыходзяць да *pisati, гл. піса́ць, першапачатковае значэнне — ’праводзіць лінію, рысу’, параўн. польск. дыял. piska ’рыска’, twarz łzami pisze (пра сляды слёз) (Варш. сл.), балг. радоп. пѝсинка ’рыска, палоска’ і пад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)