флары́стыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Навука аб флоры зямнога шара і асобных яго частак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шарападо́бны, ‑ая, ‑ае.

Які мае выгляд шара, падобны на шар. Шарападобныя бактэрыі. Шарападобныя кроны дрэў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шаравы́, ‑ая, ‑ое.

1. Які мае адносіны да шара (у 1 знач.). Шаравая паверхня. // Які мае форму шара; шарападобны. Шаравая маланка. Шаравыя міны.

2. Які мае ў сваёй будове, канструкцыі шарападобныя часткі. Шаравы клапан. □ Шаравыя млыны таксама мяняць трэба на больш моцныя. Карамазаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гло́бус, ‑а, м.

Зменшаная ў мільёны разоў мадэль зямнога шара або нябеснай сферы, умацаваная на вертыкальнай падстаўцы.

[Ад лац. globus — шар.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

глаба́льны, -ая, -ае.

Усеагульны, які ахоплівае ўвесь зямны шар, увесь свет.

Праблема чыстай вады набыла г. характар.

○

Глабальная ракета — ракета, якая можа даставіць баявы зарад у любое месца зямнога шара.

|| наз. глаба́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шар м. шар, род. ша́ра м.; (скатанный) га́ла, -лы ж., га́лка, -кі ж.;

возду́шный шар паве́траны шар;

земно́й шар зямны́ шар;

билья́рдный шар білья́рдны шар;

пове́рхность ша́ра мат. паве́рхня ша́ра;

про́бный шар прям., перен. про́бны шар;

◊

хоть шаро́м покати́ погов. ні ўзяць ні ўцяць; як вы́мецена.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паве́рхня ж., в разн. знач. пове́рхность;

п. ша́ра — пове́рхность ша́ра;

п. вярчэ́ння — мат. пове́рхность враще́ния;

п. нагрэ́ву — тех. пове́рхность нагре́ва;

нясу́чая п. — ав. несу́щая пове́рхность;

◊ ко́ўзацца па ~ні — скользи́ть по пове́рхности

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

globe

[gloʊb]

1.

n.

1) ку́ля f., шар -а m., сфэ́ра f., зямна́я ку́ля

2) зямля́ f., сьвет -у m.

3) плянэ́та f., нябе́снае це́ла

4) глёбус -а m.

2.

v.

прыма́ць фо́рму ша́ра, надава́ць фо́рму ша́ра

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

сферо́ід, ‑а, М ‑дзе, м.

Спец. Цела, якое ўтвараецца вярчэннем эліпса вакол яго малой восі; сплюшчаны шар, паверхня такога шара.

[Ад грэч. sphaira — шар і eidos — від.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шар-зо́нд, шара-зонда, М (аб) шары-зондзе, м.

Напоўнены вадародам шар для даследаванняў высокіх слаёў атмасферы пры дапамозе аўтаматычных прыбораў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)