Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
фе́ска, ‑і, ДМ фесцы; Рмн. ‑сак; ж.
Шапачка ў форме ўсечанага конуса з кутасом, якая з’яўляецца часткай нацыянальнага касцюма ў некаторых усходніх краінах. Да Тапурыя падышоў нейкі турэцкі начальнік і, трымаючы руку каля сваёй чырвонай фескі, нешта запытаў.Самуйлёнак.
[Ад геаграфічнай назвы.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Rótkäppchen
n -s Чырво́ная Ша́пачка, Чырво́ны Каптуро́к (у казцы)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Fes
m - або -es, - або -e фе́ска (конусападобная шапачка з кутасом)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
skullcap
[ˈskʌlkæp]
n.
1) ха́тняя ша́пачка
2) скуфе́йка f. (у сьвятаро́ў)
3) ярмо́лка f.; цюбяце́йка f.
4) чэ́рапная ча́ша
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
biret, ~u
м. круглая або квадратная шапачка (вучоных і духавенства); берэт
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Берэ́т. Рус.бере́т (даўней і барет), укр.бере́т. Запазычанне (мабыць, праз рус. мову) з франц.béret ’шапачка баскаў’. Фасмер, 1, 156; Шанскі, 1, Б, 96–97; Рудніцкі, 112. Да гісторыі слова ў еўрап. мовах гл. Клюге, 52; MESz, 1, 304. Ст.-бел.бирет (XVI ст.) < польск.biret < франц. (гл. Булыка, Запазыч.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
blackcap
[ˈblækkæp]
n.
1) валася́нка, чорнагало́ўка f. (пту́шка)
2) род чо́рных малі́наў
3) Brit. чо́рная ша́пачка, адзява́ная судзьдзёю пры прысу́дзе на сьмерць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
kapelusz
м.
1. капялюш;
kapelusz słomkowy — саламяны капялюш;
2. (у грыба) шапка; шапачка
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Мы́цка1 ’круглая шапка, ярмолка’ (Федар. 6), ст.-бел.мыцка ’тс’ (XVI ст.) запазычана са ст.-польск.mycka ’тс’ (Булыка, Лекс. запазыч., 107), якое з с.-н.-ням.mutze < с.-лац.almutia ’шапачка для духоўных асоб’ < араб.al‑mustaqah ’кажух, футравае паліто’.
Мы́цка2 ’мыза’ (дзятл., Сцяшк. Сл.). Да мыса (гл.). Магчыма, ‑ц‑ у выніку кантамінацыі мыса (ці мыза) і пыца (ці пыка) ’тс’.