Verbum

аднаме́сны, -ая, -ае.

З месцам для аднаго чалавека.

Аднамесная палата.

пакры́ўдзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны; зак., каго-што.

1. Прычыніць крыўду каму-н.

П. выказваннем.

Мухі не пакрыўдзіць (перан.: пра добрага, спакойнага чалавека).

2. Надзяліць чым-н. у недастатковай ступені, даць менш, чым патрэбна.

Прырода не пакрыўдзіла гэтага чалавека талентам.

Пакрыўджаны богам (пра няўдачлівага, абмежаванага розумам чалавека; разм.).

гліст, -а́, М -сце́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Чарвяк, які паразітуе ў арганізме чалавека або жывёлы.

2. Пра худога чалавека (груб., разм.).

|| прым. глі́сны, -ая, -ае (да 1 знач.).

каранты́ш, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм.).

Пра чалавека малога росту.

по́дбегам, прысл.

Не вельмі хутка, трушком (пра бег чалавека).

Пусціцца п.

растаме́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Прылада для вымярэння росту чалавека.

чалаве́чына², -ы, ж. (разм.).

Мяса чалавека як ежа для драпежных звяроў.