разагрэ́цца, -э́юся, -э́ешся, -э́ецца; зак.

1. Стаць цёплым, гарачым; нагрэцца.

Суп разагрэўся.

2. Адчуць цяпло ў сваім целе, сагрэцца (разм.).

Р. ў рабоце.

|| незак. разаграва́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

тлушчаадклада́нне, ‑я, н.

Выдзяленне і адкладанне тлушчу ў целе жывёльных арганізмаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узды́хавіна, ‑ы, ж.

Разм. Месца на целе, дзе паўкружжам канчаюцца рэбры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

goosepimples [ˈgu:sˌpɪmplz] n. pl. гусі́ная ску́ра; мура́шкі па це́ле (ад холаду, страху і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

амуле́т, -а, М -ле́це, мн. -ы, -аў, м.

Невялікі прадмет, які носяць на целе як магічны сродак, здольны засцерагчы ад бяды, хваробы і пад.; талісман.

|| прым. амуле́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

вужла́к, ‑а, м.

Разм. Нарост на целе. Перасыпалі рукі Мазалёў вужлакі. Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фурункулёз, ‑у. м.

Спец. Захворванне, пры якім на целе паяўляецца многа фурункулаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гуз, -а, мн. -ы́, -о́ў, м.

Жаўлак ад удару або нараст на целе чалавека, жывёлы; наогул пукатая няроўнасць.

Набіць г. на лбе.

На спіне ў каровы гузы.

|| прым. гузавы́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

канву́льсіі, ‑ій; адз. канвульсія, ‑і, ж.

Сутаргі ва ўсім целе. Віцца ў канвульсіях.

[Лац. convulsio.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рамяне́ц, ‑нца, м.

Стужачны чарвяк, які паразітуе ў целе рыб і вадаплаўных птушак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)