2.узнач.прым. Хваравіта рэзкі, хрыплы; у якім чуюцца душэўны боль, пакуты. Надарваны ахрыплы голас крычаў з цемры: «Народ!.. Сюды!»Броўка.
3.узнач.прым. Змучаны; з душэўным надрывам. А конь гэты — інвалід вайны. Надарваны, скалечаны.Шамякін.Кацярына была адна, з хворай душою і надарваным сэрцам.Ваданосаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
husky
I[ˈhʌski]
adj.
1) сухі́(пра ка́шаль), хры́плы(пра го́лас)
2) з луско́ю, у шалупі́ньні
3) informal ро́слы, мо́цны, здаро́вы
II[ˈhʌski]
n.
сібі́рская ла́йка
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
пуза́н, ‑а, м.
Разм. Пра чалавека з вялікім пузам. Рогат узмацняўся, узвізгі жанчын, хрыплы, як брэх, рогат фрачных пузаноў, інтэлігентнае хіхіканне больш далікатных асоб рознага роду заглушылі спачатку аркестр.Самуйлёнак.— Стой, пузан, а то выстралю! — крыкнуў на бягу дзед.Лынькоў.// Пра малое тоўстае дзіця. Як многа ў мяне сыноў — Гарластых пузаноў, Зацесных паўзуноў! Адзін дзіцячы сад — Уся зямля.Бічэль-Загнетава.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спруцяне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.
Разм.
1. Стаць халодным і цвёрдым; скарчанець, застыць (пра труп).
2. Памерці, акалець. Стары з-за крушні злажыўся з пістаноўкі, зараджанай куляй,.. і смальнуў. То немец і спруцянеў.Гурскі.
•••
Каб ты (ён, яна і пад.) спруцянеў — ужываецца як праклён. Голас у Саўкі быў сярдзіты, хрыплы ад кашлю: — Каб ты спруцянеў, каб ты, падла лапавухая.Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
belégt
a
1) абкла́дзены
~es Brötchen — бутэрбро́д
~e Stímme — хры́плы [сі́плы, глухі́] го́лас
2) заня́ты (пра месца)
3) падмацава́ны (пісьмовымі доказамі)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
тэатра́льнасць, ‑і, ж.
1.Спец. Сукупнасць характэрных уласцівасцей і прыёмаў сцэнічнага майстэрства.
2.перан. Дзеянні, учынкі, разлічаныя на знешні эфект; найгрыш, натуральнасць у дзеяннях, паводзінах і пад. І прытым тэатральнасць у .. паводзінах [Арэшкіна] Лемяшэвіч заўважыў пры сустрэчы. А тут Арэшкін трымаўся значна больш проста і шчыра.Шамякін.А чалавек ужо гаварыў, калі можна было так назваць хрыплы і глухі, як падземнае рэха, голас, у якім усё ж чулася, я б сказаў, нейкая падкрэсленая тэатральнасць.Кірэенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
rau
1) шурпа́ты, жо́рсткі
2) гру́бы,
суро́вы; рэ́зкі
3) хры́плы
4) сыры́, неапрацава́ны;
~es Klíma суро́вы клі́мат
◊ mit ~ er Hand ánfassen кру́та абысці́ся
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
thick
[Өɪk]1.
adj.
1) то́ўсты, таўсты́, грубы́
thick stone walls — таўсты́я каме́нныя сьце́ны
two centimeters thick — два сантымэ́тры таўшчыні́
2) густы́
thick hair — густы́я валасы́
3) густы́, цягу́чы
thick liquid — цягу́чая, густа́я ва́дкасьць
4) тума́нны, хма́рны (пра надво́р’е)
5) ні́зкі; грубы́, хры́плы
a thick voice — хры́плы го́лас
6) дурны́, тупы́
He has a thick head — Ён ма́е дурну́ю галаву, ён тупагало́вы
2.
adv.
то́ўста; гу́ста
3.
n.
гу́шча f.
in the thick of the fight — у гу́шчы бо́ю, у гара́чым баі
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
вы́значыцца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; зак.
1. Набыць выразны характар, стаць відным. На шэрым фоне ўваходу [у пячору] вызначылася нейкая вялікая цёмная маса, спынілася, быццам здзіўленая, — пачуўся грозны, хрыплы рык.Маўр.// Раскрыць свой змест, форму. Спецыфіка прадмета вызначылася не адразу.// Выразна акрэсліцца. У адным месцы абора разбэрсалася, анучы аб’ехалі ўніз і вызначылася форма нагі.Чорны.
2. Поўнасцю скласціся. Марцін адчуваў, што Ганнін лёс ужо вызначыўся, як мае быць.Чорны.
3. Вылучыцца з ліку іншых чым‑н. Вызначыцца сваёй храбрасцю. □ Гонар зрэзаць і звязаць апошні сноп дастаецца таму, хто вызначыўся на ўборцы.Хадановіч.
4.чым. Стаць знамянальным, паказальным дзякуючы чаму‑н. Наш век вызначыўся выкарыстаннем атамнай энергіі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
раска́т, ‑у, М ‑каце, м.
Доўгі, перарывіста гул, грукатанне (грому, кананады і пад.). Дзесьці далёка за лесам бліскалі зарніцы, і адтуль чутны былі глухія раскаты грому.Сачанка.Пушчаны з гары снежны ком набывае ўсе большую і большую імклівасць, .. ён ператвараецца ў грозную лавіну, якая змятае ўсё на сваім шляху, абуджаючы грамавымі раскатамі даліны і горы.Лынькоў.Начную цішыню, як раскат грому, раскалоў стрэл.Чарнышэвіч.// Перарывістыя моцныя гукі (чалавечага голасу, музыкі і пад.). — Мат! Гага-га... — ускалыхнуў кабінетную цішу магутны раскат шчаслівага смеху.Быкаў.Раскатамі грымеў, сатрасаючы паветра, нізкі, хрыплы бас старога аленя, зліваючыся ў адзіны хор з высокімі і звонкімі галасамі маладзейшых.В. Вольскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)