Verbum

флебало́гія, ‑і, ж.

Раздзел медыцыны, які займаецца вывучэннем хвароб вен і іх лячэннем.

[Ад грэч. phleps, phlebós — жыла і logos — навука, вучэнне.]

хваробаўсто́йлівы, ‑ая, ‑ае.

Слабаўспрыімлівы або неўспрыімлівы да хвароб (пра расліны). Хваробаўстойлівыя сарты лёну.

эрытраміцы́н, ‑у, м.

Антыбіётык, які затрымлівае рост устойлівых да пеніцыліну форм узбуджальнікаў хвароб.

наркало́гія, ‑і, ж.

Раздзел медыцыны, які займаецца вывучэннем хвароб, выкліканых наркаманіяй, і лячэннем наркаманаў.

іму́ннасць, ‑і, ж.

Неўспрымальнасць да заражэння. Імуннасць пшаніцы да галаўні. Імуннасць да розных хвароб.

дэрмато́з, ‑у, м.

Агульны тэрмін для абазначэння хвароб скуры і яе прыдаткаў (валасоў, ногцяў).

[Ад грэч. derma, dermatos — скура.]

дыплако́к, ‑а, м.

Род шарападобных бактэрый (узбуджальнікаў хвароб, сапрафітаў і пад.), якія размяшчаюцца парамі.

[Ад грэч. doplóos — двайны і kókkos — зерне.]

бактэрыцы́д, ‑у, М ‑дзе, м.

Хімічны сродак знішчэння бактэрый — узбуджальнікаў хвароб чалавека, жывёлы і раслін.

біцылі́н, ‑у, м.

Антыбіётык, які ўжываецца для прафілактыкі і лячэння рэўматызму і некаторых іншых хвароб.

тэрапі́я, ‑і, ж.

1. Раздзел медыцыны, які вывучае метады распазнавання і лячэння ўнутраных хвароб.

2. Лячэнне ўнутраных хвароб лякарствамі, сывараткамі, электрычнасцю і іншымі нехірургічнымі метадамі. Уладзімір Андрэевіч стаў з поспехам рабіць па месцы ўсе складаныя аперацыі, ужываць тканевую тэрапію і іншыя новаўвядзенні. «Беларусь».

[Грэч. therapeia — лячэнне.]