Verbum

арбі́тр, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Суддзя, пасрэднік у спрэчках не судовага характару; трацейскі суддзя.

2. Суддзя ў некаторых відах спартыўных спаборніцтваў.

індывідуа́льнасць, -і, ж.

1. Сукупнасць характэрных, адметных рыс, якія вылучаюць асаблівасці характару і псіхалагічнага складу, што адрозніваюць адзін індывідуум ад другога.

2. Асоба, індывідуум.

бесхрыбе́тны, -ая, -ае (разм.).

1. Які не мае хрыбта, пазваночніка.

2. перан. Які не мае цвёрдага характару, пэўнай лініі паводзін; беспрынцыповы.

|| наз. бесхрыбе́тнасць, -і, ж.

аба́біцца, -блюся, -бішся, -біцца; зак. (разм.).

1. Пра мужчыну: пераняць некаторыя жаночыя рысы характару, стаць дробязным.

2. Пра жанчыну: стаць неахайнай, перастаць сачыць за сабой.

хрысціяніза́цыя, -і, ж. (кніжн.).

1. Пераход у хрысціянства, распаўсюджванне дзе-н. хрысціянства.

2. Наданне чаму-н. характару, які адпавядае патрабаванням хрысціянскай рэлігіі.

Х. язычніцкіх абрадаў.