адначле́нны, ‑ая, ‑ае.
1. Які складаецца з аднаго члена.
2. Які азначае сабой адначлен.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адначле́нны, ‑ая, ‑ае.
1. Які складаецца з аднаго члена.
2. Які азначае сабой адначлен.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
антрапанімі́чны, ‑ая, ‑ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
algebraic
альгебраі́чны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
formuła
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
трохчле́нны, ‑ая, ‑ае.
1. Які складаецца з трох членаў, частак.
2. Які мае адносіны да трохчлена.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Курале́сіць ’гаварыць недарэчнае, балбатаць’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
formułka
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
ВЕ́КТАРНЫ АНА́ЛІЗ,
раздзел вектарнага злічэння, у якім сродкамі
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
тытулава́нне, ‑я,
Называнне каго‑н. адпаведна тытулу (у 1 знач.), чыну, званню, а таксама слоўная
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
праду́кт, -ту
1.
2. только мн. (съестные припасы) проду́кты;
○ суку́пны грама́дскі п. —
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)