зблі́зіць, зблі́жу, зблі́зіш, зблі́зіць; зблі́жаны; зак.

1. каго-што. Наблізіць аднаго да другога.

З. канцы дроту.

2. каго (што). Прымусіць уступіць у блізкія, сяброўскія адносіны.

Агульныя інтарэсы іх зблізілі.

|| незак. збліжа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. збліжэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Настаццё, настацё ’з’яўленне маладзіка’ (карэл., Сцяшк. Сл.; зэльв., Жыв. сл., Сл. ПЗБ, Растарг.). Ад настаць ’з’явіцца’ (да стаць Уступіць’), параўн.: молодзік настае (пра першую квадру месяца, ТС).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

эксплуата́цыя ж., в разн. знач. эксплуата́ция;

э. станко́ў — эксплуата́ция станко́в;

уступі́ць у ~цыю — вступи́ть в эксплуата́цию

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wkroczyć

зак.

1. уступіць; увайсці;

2. умяшацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

relinquish [rɪˈlɪŋkwɪʃ] v. fml здава́ць, пакіда́ць;

relinquish one’s place адмо́віцца ад свайго́ ме́сца;

relinquish territory уступі́ць тэрыто́рыю;

relinquish hope пакі́нуць усяля́кую надзе́ю;

relinquish a habit перамагчы́ звы́чку

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

папусці́ць, -ушчу́, -у́сціш, -у́сціць; -у́шчаны; зак.

1. што і у чым. Уступіць, адмовіцца ад чаго-н.

Я свайго не папушчу.

2. што. Адпусціць, аслабіць, зрабіўшы даўжэйшым.

П. канцы вяроўкі.

3. чым. Кінуць з размаху (разм.).

П. каменем.

|| незак. папуска́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уступа́ць I несов.

1. в разн. знач. вступа́ть;

2. вступа́ть, входи́ть;

3. (становиться ногой во что-л.) вступа́ть, ступа́ть;

1-3 см. уступі́ць I 1-3

уступа́ць II несов., в разн. знач. уступа́ть; см. уступі́ць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Напопускі ’наўздагон’ (карэл., Сцяшк. Сл.). З на-, по- і пускаць, параўн. прыпусціць ’кінуцца бегчы’, рус. взапуски ’навыперадкі’ і інш., першапачаткова, відаць, ад папусціць ’уступіць, паддацца, даць сябе апярэдзіць’, словаўтварэнне як у наперагонкі (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пале́міка ж. Polémik f -;

уступі́ць у пале́міку sich in [auf] éine Polémik éinlassen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

скрыжава́ць, -жу́ю, -жу́еш, -жу́е; -жу́й; -жава́ны; зак.

1. што. Скласці што-н. крыж-накрыж.

С. рукі.

2. каго-што. Зрабіць спарванне розных відаў (жывёл, раслін) для атрымання новай пароды, гатунку.

◊

Скрыжаваць шпагі — уступіць у бой, спрэчку.

|| незак. скрыжо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. скрыжава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)