áltbacken

a

1) чэ́рствы (хлеб)

2) устарэ́лы, старамо́дны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

zópfig

a

1) з касо́й

2) разм. устарэ́лы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

old-fashioned [ˌəʊldˈfæʃnd] adj.

1. старамо́дны, устарэ́лы, састарэ́лы

2. старамо́дны; які́ прытрымліваецца стары́х ідэа́лаў, звы́чаяў і да т.п.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

аўтажы́р

(фр. autogire, ад гр. autos = сам + gyros = кола, абарот)

устарэлы лятальны апарат, папярэднік верталёта.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

obsolete [ˈɒbsəli:t] adj. устарэ́лы, састарэ́лы, які́ больш не ўжыва́ецца;

an obsolete word устарэ́лае сло́ва;

become obsolete выхо́дзіць з ужы́тку/ужыва́ння

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

запле́снелы і заплясне́лы, ‑ая, ‑ае.

Пакрыты плесняй, цвіллю; цвілы. Брудныя, мабыць, ніколі не беленыя сцены пакрыты заплеснелымі плямамі. Мядзёлка. Камера была маленькая і вельмі сырая. З столі капала вада, сцены былі слізкія і запляснелыя. Зуб. // перан. Закаснелы, адсталы, устарэлы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

арха́іка

(гр. archaikos = стары, устарэлы)

1) старажытнасць, старадаўнасць;

2) ранні перыяд развіцця архітэктуры і выяўленчага мастацтва Стараж. Грэцыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

АРДА́,

1) у цюркскіх і мангольскіх народаў першапачатковая ваенна-адм. арг-цыя або аб’яднанне некалькіх плямёнаў, лагер качэўнікаў; у сярэдневяковых цюрка-манг. феад. дзяржавах сталіца, стаўка хана. Адсюль назва дзяржаў, а таксама саюзаў качавых плямёнаў (напр., Залатая Арда, Крымская Арда).

2) Устарэлы тэрмін, які абазначае першапачатковую форму грамадскай арганізацыі чалавецтва — першабытны статак.

3) У пераносным сэнсе арда — шматлікае неарганізаванае зборышча людзей, натоўп.

т. 1, с. 474

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ábgelebt

a

1) ляда́чы, спарахне́лы

2) састарэ́лы, устарэ́лы, які́ аджыў сваё

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

алеагра́фія

(ад алеа- + -графія)

устарэлы спосаб узнаўлення карцін, якія намаляваны алейнымі фарбамі, а таксама копія карціны, атрыманая такім спосабам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)