hurrá!

ура́! сла́ва!

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

héißa!

int гэй!, ура!

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пракрыча́ць, -чу́, -чы́ш, -чы́ць; -чы́м, -чыце́, -ча́ць; -чы́; зак.

1. Абазвацца крыкам.

Пракрычала дзіця.

2. што і без дап. Вымавіць, гучна крычучы.

П. «ура».

3. Правесці які-н. час крычучы.

◊

Пракрычаць вушы каму пра каго-што, аб кім-чым (разм., неадабр.) — надакучыць бясконцымі расказамі, нястрымнай балбатнёй пра што-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выклі́чнік, ‑а, м.

Нязменная часціна мовы, якая служыць для выказвання пачуццяў і валявых пабуджэнняў, напрыклад: ах, ох, ура, гэй і інш. Выклічнік «ой».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Rúndfunkgerät

n -s, -e радыёапара́т(у́ра), радыёўстано́ўка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Hurráruf

m -(e)s, -e крык ура́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

лямантава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак.

1. Моцна і працягла крычаць. — Ура, Таня! Ура! — лямантавалі дзяўчынкі, бегаючы па беразе. Скрыпка. — Лаві, лаві яго [зайца]! — лямантавалі хлопчыкі. Рылько. /Пра жывёл, птушак. Раз’юшаны сабака лямантаваў на падворку. Арочка.

2. Галасіць па кім‑н., над кім‑н.; моцна плакаць. Уся ў слязах, маці білася галавою аб падушку і лямантавала, як па нябожчыку. Карпаў. Бацька мой — у слёзы, крычаць гвалту, выбег на вуліцу, лямантуе. Гарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напо́рысты, ‑ая, ‑ае.

Які ўпарта і настойліва дабіваецца сваёй мэты. Напорысты чалавек. □ Калектыў малады, але дружны, напорысты. Паслядовіч. // Які выражае настойлівасць, поўны настойлівасці. Напорысты характар. Напорыстае патрабаванне. □ Паднялося дружнае, напорыстае «ура». Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закрыча́ць сов.

1. закрича́ть; заора́ть, завопи́ть;

з. ад бо́лю — закрича́ть (завопи́ть) от бо́ли;

з. «ура́!» — закрича́ть «ура́!»;

2. зашуме́ть; загалде́ть;

нато́ўп ~ча́ў — толпа́ зашуме́ла (загалде́ла);

3. кри́кнуть;

з. на саба́ку — кри́кнуть на соба́ку

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

hip

I [hɪp]

n.

1) клуб, клуба; сьцягно́ n., сьцягня́к -а́ m.

2) кумпя́к -а́ m. (ча́стка ту́шы)

II [hɪp]

n.

плод ру́жы або́ шыпшы́ны

III [hɪp]

interj.

вы́крык прывіта́ньня

Hip, hip, hurrah! — Ура! Ура!

IV [hɪp]

adj.

паінфармава́ны, абазна́ны, у ку́рсе спра́ваў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)