укла́дка, ‑і, ДМ ‑дцы, ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. укладваць — укласці ​1 (у 3, 4 знач.).

2. Р мн. ‑дак. Што‑н. складзенае або ўложанае ў пэўным парадку. Прыгожая ўкладка валасоў.

3. Р мн. ‑дак. Тое, што і укладыш (у 1 знач.). [Артыкулы] цудоўна праілюстраваны сапраўды мастацкімі ўкладкамі. Юрэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

inject [ɪnˈdʒekt] v. (into, with)

1. рабі́ць уко́л; упы́рскваць, уво́дзіць

2. дадава́ць, прыўно́сіць;

inject a remark уста́віць заўва́гу

3. укла́дваць (сродкі ў што-н.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

stow [stəʊ] v. укла́дваць; склада́ць, скла́дваць; хава́ць;

stow cargo грузі́ць тава́ры (на судна)

stow away [ˌstəʊəˈweɪ] phr. v. хава́цца, е́хаць без біле́та (на параходзе, самалёце)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

hinéinlegen

vt

1) укла́дваць, змяшча́ць

2) падма́нваць, падво́дзіць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

verstáuen

vt грузі́ць, укла́дваць (груз, багаж); пасадзі́ць (пасажыраў)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

імпо́ст

(фр. imposte, іт. imposta, ад лац. imponere = укладваць)

архіт. верхні камень слупа, сцяны, калоны, які з’яўляецца падпорай аркі або бэлькі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

heréinlegen

vt

1) укла́дваць, уклада́ць

2) падве́сці; падману́ць, ашука́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

únterbringen

* vt

1) змяшча́ць, друкава́ць (артыкул)

2) размяшча́ць, ста́віць, укла́дваць (рэчы дзе-н.); размяшча́ць, устро́йваць, уладко́ўваць (людзей дзе-н.)

3) укла́дваць, змяшча́ць (капітал)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

hinéintun

* vt

1) устаўля́ць, укла́дваць

2) кла́сці (куды-н.), дадава́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

układać

незак.

1. укладваць, раскладваць; складаць;

układać do snu — класці (укладваць) спаць;

układać plany — строіць планы;

układać sobie włosy — укладваць валасы; рабіць укладку;

2. выкладваць; класці;

układać glazurę w łazience — класці плітку ў ваннай;

3. кампанаваць;

4. складаць, планаваць;

układać jadłopis — складаць меню;

5. дрэсіраваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)