кастанье́ты, ‑ньет; адз. кастаньета, ‑ы, ДМ ‑ньеце, ж.
Ударны музычны інструмент іспанцаў з дзвюх злучаных між сабой пластмасавых або драўляных пласцінак, якімі рытмічна пастукваюць, надзеўшы на пальцы. Я раптам пачуў перастук кастаньет І звон задуменны гітары.Панчанка.
[Ісп. castañetas.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
глакеншпі́ль
(ням. Glockenspiel, ад Glocke = званочак + Spiel = ігра)
ударны музычны інструмент, гукі якога імітуюць званочкі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
szturmowy
szturmow|y
штурмавы, ударны;
grupa ~a вайск. ударная група
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
уда́рныйI(связанный с массовым движением ударников)уда́рны;
уда́рная брига́да уда́рная брыга́да;
уда́рный труд уда́рная пра́ца;
в уда́рном поря́дке ва ўда́рным пара́дку.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Тулумба́с ‘старажытны ударны інструмент’ (ТСБМ), таламба́с ‘літаўра’ (Ласт.). У якасці зыходнага лічыцца тур.tulumbaz ‘бубнач, барабаншчык’ (Фасмер, 4, 118; ЕСУМ, 5, 673); хутчэй за ўсё, праз укр.тулумба́с, таламба́с ‘тс’, польск.tułumbas, tołombas, tołumbas ‘турэцкі вайсковы барабан’, параўн. таксама серб.- харв.таламба́с ‘літаўра, барабан’, якое лічыцца балканскім турцызмам (Скок, 3, 437).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
узрыва́льнікмвайск, тэх Zünder m -s, -;
дыстанцы́йны узрыва́льнік Zéitzünder m;
узрыва́льнік запаво́ленага дзе́яння Verzögerungszünder m;
уда́рны узрыва́льнікÁufschlagzünder m
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
металафо́н
(ад метал + -фон)
ударны музычны інструмент, у якім крыніцай гукаў з’яўляюцца падабраныя па гучанню ў адпаведным парадку металічныя пласцінкі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
вібрафо́н
(ад вібра- + -фон)
ударны музычны інструмент з двух радоў металічных пласцінак, па якіх удараюць спецыяльнымі палачкамі, выклікаючы дрыжанне (вібрацыю) гуку.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
карыён
(фр. carillon = літар. перазвон)
1) музычная п’еса, якая імітуе перазвон;
2) ударны музычны інструмент, які ўяўляе сабой набор настроеных званоў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
БУНЧУ́К
(цюрк.),
1) доўгае дрэўка з шаром ці вастрыём на верхнім канцы, з пасмамі конскіх валасоў і кутасамі. Сімвал улады ў тур. пашэй, у 16—18 ст. таксама польск., літ., укр. гетманаў і атаманаў рус. казацкага войска.
2) Ударны музычны інструмент, упрыгожаны дэкаратыўнымі конскімі хвастамі, у некаторых вайсковых аркестрах.