table tennis [ˈteɪblˌtenɪs] n. насто́льны тэ́ніс

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

тэнісі́ст

(ад тэніс)

ігрок у тэніс.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

tenis

м.

1. спарт. тэніс;

tenis stołowy — настольны тэніс; пінг-понг;

tenis ziemny — вялікі тэніс;

2. сукно, суконная тканіна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пінг-по́нг, ‑а, м.

Спартыўная гульня, пры якой фанернымі ракеткамі перакідваюць цэлулоідныя мячыкі цераз нацягнутую ўпоперак вялікага стала сетку; настольны тэніс.

[Англ. ping-pong.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ping-pong

м. настольны тэніс; пінг-понг;

grać w ~a — гуляць у настольны тэніс

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

сет м. спарт. (тэніс) Satz m -es, Sätze

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Пінг-понг, гл. Настольны тэніс

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

раке́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

Спартыўны снарад у выглядзе зацягнутага сеткай авальнага абруча з дзяржаннем або лапаткі з ручкай для гульні ў тэніс, бадмінтон, пінг-понг.

Тэнісная р.

Першая р. (перан.: лепшы ігрок).

|| прым. раке́тачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Tíschtennis

n - спарт. насто́льны тэ́ніс

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ping-pong [ˈpɪŋpɒŋ] n. BrE, infml насто́льны тэ́ніс, пінг-понг

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)