ручны́ в разн. знач. ручно́й;
~на́я пра́ца — ручно́й труд;
р. гадзі́ннік — ручны́е часы́;
~ная вавёрка — ручна́я бе́лка;
р. бага́ж — ручно́й бага́ж
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
плодотво́рный
1. (живительный) уст. жыватво́рчы;
плодотво́рный дождь жыватво́рчы дождж;
2. (производительный, полезный для развития) плённы; (живительный) жыватво́рчы;
плодотво́рный труд плённая пра́ца.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Ut fructus florem, sequitur dulcendo laborem
Як кветка не бывае без плода, так праца не бывае без асалоды.
Как цветок не бывает без плода, так труд не бывает без наслаждения.
бел. Работа міла, ды дзень малы. Горка часам праца, ды хлеб ад яе салодкі. Працуеш і смак чуеш.
рус. Любовь и труд счастье дают. Работа веселит сердце человека. Каждое дело любовью освещается.
фр. Le travail abrège des heures (Работа сокращает часы/время).
англ. What we do willingly is easy (Что делаем с желанием ‒ легко).
нем. Arbeit ist der Ehre Mutter (Труд ‒ мать чести).
Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)
уда́рныйI (связанный с массовым движением ударников) уда́рны;
уда́рная брига́да уда́рная брыга́да;
уда́рный труд уда́рная пра́ца;
в уда́рном поря́дке ва ўда́рным пара́дку.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
капіта́льны в разн. знач. капита́льный;
~ная навуко́вая пра́ца — капита́льный нау́чный труд;
○ ~ная сцяна́ — капита́льная стена́;
~ныя ўклада́нні — капита́льные вложе́ния;
к. рамо́нт — капита́льный ремо́нт
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Тру́джанне ‘пакуты’ (Гарэц.), труджэ́нне ‘праца, гараванне’ (Некр. і Байк.), тружэ́нне ‘непакой, турбота’ (Нас.), ст.-бел. тружание, тружанье ‘праца, намаганне, старанне’ (ГСБМ, Альтбаўэр); сюды ж ст.-бел. тружатисѧ ‘працаваць’, варыянт да трудитисѧ: во всемъ тружаньи его што трудитсѧ под солнцем (Альтбаўэр). Непасрэдным адпаведнікам дзеяслова з’яўляецца польск. trużyć ‘мучыць’, адносна якога выказана меркаванне пра ўсходнеславянскія ўплывы (Брукнер, 577) або сувязь з *tryzniti (Варбат, Этимология–1983, 41), аднак семантыка і формаўтварэнне сведчаць аб паходжанні ад *trudъ (гл. труд 1).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Труні́ць ‘злосна жартаваць, іранізаваць’ (Юрч. СНС, Рэг. сл. Віц.), труне́нне ‘злосныя жарты’, сюды ж тру́ніт (г. зн. тру́нетый) ‘чалавек, над якім даўно жартавалі’, трунёмшы ‘звыклы жартаваць’: ён ня можыць мінуты пражыць ні трунёмшы, труне́ннік ‘той, хто злосна жартуе’ (Юрч. СНЛ). З рус. труни́ть ‘тс’, подтру́нивать ‘тс’, якое Фасмер (4, 109) суадносіць з труд (з пытальнікам). Варбат (РР, 1976, 6, 71–75) выводзіць дзеяслоў з першаснага труни́ть ‘брудзіць, смеціць, церушыць’ (гл. трунне), што ўрэшце ўзыходзіць да *terti, гл. церці (Арол, 4, 108).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
капита́льный капіта́льны;
капита́льный труд капіта́льная пра́ца;
капита́льная стена́ капіта́льная сцяна́;
капита́льное строи́тельство капіта́льнае будаўні́цтва;
капита́льный ремо́нт капіта́льны рамо́нт;
капита́льным о́бразом капіта́льным чы́нам, капіта́льна, грунто́ўна.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
двухгадо́вы
1. (продолжительностью в два года) двухгоди́чный, двухле́тний;
д. курс — двухгоди́чный (двухле́тний) курс;
~вая пра́ца — двухле́тний труд;
2. (о возрасте) двухле́тний, двухгодова́лый;
~вае дзіця́ — двухле́тний (двухгодова́лый) ребёнок
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
тво́рчы
1. созида́тельный;
~чая пра́ца — созида́тельный труд;
2. тво́рческий;
т. шлях пісьме́нніка — тво́рческий путь писа́теля;
~чая індывідуа́льнасць — тво́рческая индивидуа́льность;
~чая лабарато́рыя — тво́рческая лаборато́рия;
т. ве́чар — тво́рческий ве́чер
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)