се́яны

1. прич. се́янный; см. се́яць 1;

2. прил. се́яный;

~ная мука́ — се́яная мука́;

3. прил. се́яный;

~ныя тра́вы — се́яные тра́вы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

tuft [tʌft] n.

1. пук, пучо́к (травы); чуб, чубо́к (валасоў); баро́дка клінко́м, эспаньёлка

2. ку́па (дрэў, кустоў)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

матаві́ла, -а, мн. -ы, -аў, н.

1. Прыстасаванне для змотвання нітак у маткі.

2. Частка жняяркі, камбайна і пад., якая нагінае сцябліны збажыны, травы да рэжучага апарата.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

хамла́к, ‑а, м.

Абл. Кусцік травы, жмак сена, саломы і пад. Заместа сівое травы, якая там расла асобнымі хамлакамі, зямля густа велянела. Броўка. У шчылінах і між камянёў раслі хамлакі жорсткай травы, валяліся старыя косці. Быкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

муро́г, -рагу́, м.

1. Сухадольная сакавітая трава высокай кармавой якасці.

Авечкі прагна шчыпалі м.

2. Сена з такой травы.

Духмяны м.

|| прым. муро́жны, -ая, -ае.

М. пах мядункі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

мяцёлка ж.

1. в разн. знач. метёлка;

змахну́ць пыл ~кай — смахну́ть пыль метёлкой;

~кі травы́ — метёлки травы́;

2. бот. метёлка; султа́н м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

пучо́к, -чка́ м., в разн. знач. пучо́к;

п. травы́ — пучо́к травы́;

п. прамянёў — пучо́к луче́й;

сасу́дзіста-валакні́стыя пучкі́анат. сосу́дисто-волокни́стые пучки́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

аднагадо́вы, -ая, -ае.

1. Ва ўзросце аднаго года.

А. хлопчык.

2. Працягласцю ў адзін год.

Аднагадовыя курсы.

3. Які развіваецца і адмірае на працягу аднаго года (спец.).

Аднагадовыя травы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

зе́лье ср., разг. зе́лле, -лля ср.; (травы) зёлкі, -лак ед. нет.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

натапта́ць сов.

1. натопта́ть, наследи́ть;

2. намя́ть;

н. травы́ — намя́ть травы́;

3. разг. (небрежно наложить) напиха́ть;

4. разг. (воз сена, соломы) наложи́ть, нави́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)