тэрцэ́т, -а, М -цэ́це, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

1. Музычны твор для трох выканаўцаў, трох галасоў; трыа.

2. Страфа з трох вершаваных радкоў; трохрадкоўе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дактылі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дактыля. Дактылічная страфа. Дактылічная рыфма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

strofa

ж. страфа

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zwrotka

ж. страфа

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

катрэ́н, ‑а, м.

Вершаваная страфа з чатырох радкоў, якая мае закончаную думку; чатырохрадкоўе.

[Фр. quatrain ад quatre — чатыры.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разнасто́пны, ‑ая, ‑ае.

Які характарызуецца неаднолькавай колькасцю стоп у розных радках. Разнастопная страфа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Stróphe

f -, -n літ. страфа́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

stanza

[ˈstænzə]

n.

страфа́ f. (у ве́ршы)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Купле́т ’асобная страфа песні’ (ТСБМ, Яруш.). Запазычана праз рус. куплет з франц. couplet ’тс’ (Шанскі, 2, 8, 448).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

рэфрэ́н, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

1. Радок або страфа, якія ў пэўным парадку паўтараюцца ў вершы.

2. Тэма музычнага твора, якая шматкратна паўтараецца і змацоўвае яго будову.

|| прым. рэфрэ́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)