архі́ў

(лац. archivum, ад гр. archeion = урадавы будынак)

1) установа, дзе захоўваюцца і сістэматызуюцца пісьмовыя помнікі мінулага, старыя дакументы;

2) аддзел установы, дзе захоўваюцца старыя дакументы, скончаныя справы і інш.;

3) збор пісем, рукапісаў, фатаграфій, якія маюць адносіны да дзейнасці якой-н. арганізацыі, установы, асобы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

спуд², -у, М -дзе, м.

У выразах:

1) пад спудам (разм.) — у патаемным месцы.

Трымаць пад спудам вялікія грошы не варта.

2) з-пад спуду — з патаемнага месца, а таксама перан.: з забыцця.

Дастаць з-пад спуду. 3-пад спуду вызваліліся старыя мары.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

выно́сны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і выносісты. На высокай гары маячаць старыя выносныя сосны. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перапе́ў м das nóchmalige Síngen;

гэ́та ўсё стары́я перапе́вы (das ist) ímmer das álte Lied [die álte Léier]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

close out

вы́прадаць, ліквідава́ць

The store closed out the old models — Кра́ма вы́прадала стары́я мадэ́лі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

абву́гліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.

Абпаліць зверху. Абвугліць канцы паляў. □ Бомбай клёны старыя абвугліла... Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нарко́м, ‑а, м.

Народны камісар. Паважна старыя вітаюць наркома, Падносяць хлеб-соль, караваі і мёд. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уро́слы, ‑ая, ‑ае.

Які ўрос. Урослыя ў снег дубы паніжэлі, адрузлі, сталі старыя і непрыязныя. Зарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ашу́рак, ашу́ркі ’старыя, нягодныя рэчы’ (Бяльк.), рус. смал. ошурки ’рвань, анучы’, ошурок ’засохлы кусок хлеба’. Ад шураць ’кідаць, шпурляць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Карчаўе (пагардліва) ’старыя’ (Нар. сл.). Nomen соіlectivum з суфіксам -ovbje і рэгулярным націскам на апошнім складзе, да корч (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)