астэні́я

(гр. astheneia = слабасць)

стан агульнай слабасці арганізма; бяссілле.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

woozy [ˈwu:zi] adj.

1. infml адурма́нены алкаго́лем або́ нарко́тыкамі

2. які́ адчувае галавакружэ́нне, сла́басць, мло́снасць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Hérzschwäche

f - сардэ́чная сла́басць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

разго́рніцца, ‑нюся, ‑нішся, ‑ніцца; зак.

Разм. Паддацца паплыву жалю; разжаліцца. [Статкевіч] думаў схаваць сваю слабасць.., але разгорніўся зусім і заплакаў. Алешка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абмарачэ́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. абмарачыцца. Я раптам адчуў прыемную, да абмарачэння, да кружэння ў галаве, слабасць. М. Стральцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пабрыдчэ́лы, ‑ая, ‑ае.

Які стаў менш прыгожым. Слабасць заўсёды рабіла Максіма Сцяпанавіча чуллівым. Пабрыдчэлая і, вядома, няшчасная Лёдзя кранула яго. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неду́жность разг. няду́жасць, -ці ж., хвараві́тасць, -ці ж.; сла́басць, -ці ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

słabowitość

ж. хваравітасць; кволасць; слабасць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

cherlactwo

н. хваравітасць; слабасць; кволасць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

схі́льнасць, -і, мн. -і, -ей, ж.

1. Здольнасць, пастаянная цяга, імкненне да чаго-н.

С. да жывапісу.

С. да канструявання.

2. Слабасць да чаго-н.

С. да салодкага.

3. Сімпатыя да каго-н.

Меў ён сардэчную с. да тутэйшай прыгажуні.

4. Наяўнасць спрыяльных умоў для захворвання.

С. да прастуды.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)